Το μουσείο του Περισσού
Έχω ξαναγράψει και παλαιότερα ότι προσπαθώ να αποφεύγω την κριτική στα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα σε όσα δεν έχουν κυβερνήσει ποτέ. Στόχος αυτού του blog άλλωστε, είναι η εκάστοτε εξουσία που εκ των πραγμάτων, συνήθως, αποδεικνύεται απρόσωπη και κοινωνικά ανάλγητη. Ωστόσο, σήμερα, δεν μπορώ να αποφύγω το ...κράξιμο στο κόμμα του Περισσού, το αυτοαποκαλούμενο «κομμουνιστικό», το οποίο διά στόματος της Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής Αλέκας Παπαρήγα, υπεραμύνθηκε του τείχους του Βερολίνου.
Δεν χαίρομαι, φυσικά, για την πτώση του σοσιαλισμού. Δεν χαίρομαι, βλέποντας αυτές τις μέρες, όλους αυτούς τους νενέκους του καπιταλισμού (μεταξύ των οποίων και τον δικό μας ...αντιεξουσιαστή πρωθυπουργό) να παίρνουν μέρος στις φτηνιάρικες και κιτσάτες φιέστες που στήθηκαν στο Βερολίνο. Χαίρομαι όμως αφάνταστα, για την πτώση του συγκεκριμένου σοβιετικού μοντέλου εφαρμογής του σοσιαλισμού, με αποκορύφωμα την χούντα τύπου ανατολικής Γερμανίας. Χαίρομαι για την πτώση του συγκεκριμένου μοντέλου, το οποίο μάλλον έβλαψε παρά ωφέλησε την υπόθεση του σοσιαλισμού τον αιώνα που πέρασε.
Δεν χαίρομαι, φυσικά, για την πτώση του σοσιαλισμού. Δεν χαίρομαι, βλέποντας αυτές τις μέρες, όλους αυτούς τους νενέκους του καπιταλισμού (μεταξύ των οποίων και τον δικό μας ...αντιεξουσιαστή πρωθυπουργό) να παίρνουν μέρος στις φτηνιάρικες και κιτσάτες φιέστες που στήθηκαν στο Βερολίνο. Χαίρομαι όμως αφάνταστα, για την πτώση του συγκεκριμένου σοβιετικού μοντέλου εφαρμογής του σοσιαλισμού, με αποκορύφωμα την χούντα τύπου ανατολικής Γερμανίας. Χαίρομαι για την πτώση του συγκεκριμένου μοντέλου, το οποίο μάλλον έβλαψε παρά ωφέλησε την υπόθεση του σοσιαλισμού τον αιώνα που πέρασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου