"Θα μπω κατευθειάν στο ψητό...Είμαι από επαρχία. Ζω στην Αθήνα 10 χρόνια και τους τελευταίους 8 μήνες είμαι άνεργος. Ξυπνάω κάθε μέρα στη φυλακή μου. Στο σπίτι. 400 ευρώ το μήνα ξοδεύω για προσωπικά έξοδα. και 300 ενοίκιο. Ποιος τα πληρώνει; Φαντάζεσαι πιστεύω. Ναι. Η μάνα. Πατέρας δεν υπάρχει. Τον έχασα την πρώτη μέρα των σπουδών μου. 400 ευρώ το μήνα, 28 χρονών γαιδούρι. Τηλεφωνώ στη μάνα και της λέω δεν έχω να φάω...Τραγικό ...
δεν είναι; Και σε ρωτάω. Τι να κάνω; Μη μου πεις να βρω δουλειά. Βλέπεις τι γίνεται έξω. Εξ άλλου, από σένα τα μαθαίνω τροκτικό μου. Γιατί με 400 ευρώ, ούτε έξω βγαίνω, ούτε εφημερίδες αγοράζω, ούτε γκομενίζω ούτε τίποτα. 28 χρονών. Με 100 ευρώ την εβδομάδα...Ποιος ζει με τόσα λεφτά; Και μη φανταστείς ε...Σουπερμάρκετ, μόνο lidl, κινητό, καρτοτηλέφωνο, internet, να ΄ναι καλά ο γείτονας. Όλη μέρα την βγάζω στις οθόνες. Τηλεόραση, και pc. Βιογραφικά, e-mail, τροκτικό, και...πείνα. Τόσο μακαρόνι, ούτε φοιτητής, ούτε φαντάρος. 28 χρονών. Sex, από Νοέμβριο. Καινούρια γνωριμία, από το καλοκαίρι. 28 χρονών. Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω. Για να απαλάξω και την μάνα από τα έξοδα. Μετά σκέφτομαι, τον πόνο που θα περάσει. Και αυτή, και αυτοί που με αγαπούν. Αυτοί που με αγαπούν...Αυτοί που με κοιτούν σχεδόν με οίκτο. Αυτοί που με λύπη μου λένε, χαλάρωσε, κάτι θα βρεθεί. Από που; Πότε; Γνωριμίες στην Αθήνα; Ελάχιστες. Βύσμα, (απαραίτητο για τα ελληνικά δεδομένα) ανύπαρκτο. Θα μου πεις, γύρνα στο χωριό σου. Απαντώ προκαταβολικά. Ήπειρος. Η μεγαλύτερη ανεργία στην χώρα μας. Τι να κάνω; Να βουτήξω από κανένα μπαλκόνι; Δε θέλω να κλέψω. Τίμιος γενήθηκα. Να δουλέψω θέλω. Και χωρίς ΙΚΑ. Πεινάω..Παω να φτιάξω μακαρόνια με πουμαρό. Καλό τριήμερο."
ΑΝΕΡΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου