Ο νέος νόμος υποτάσσει πλήρως την εκπαίδευση και την έρευνα στις ανάγκες του κεφαλαίου, καταργεί πλήρως το αυτοδιοίκητο, απαξιώνει και συρρικνώνει την ανώτατη εκπαίδευση με τις απολύσεις προσωπικού και τον αποκλεισμό χιλιάδων νέων, περιορίζει το ακαδημαϊκό προσωπικό, προσθέτει στις μισθολογικές περικοπές την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, μετατρέπει τις σπουδές σε κατάρτιση, απαξιώνει τα πτυχία, καταργεί τα συλλογικά επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, επιβάλει την πειθάρχηση των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, προβλέπει τις διαγραφές φοιτητών και καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Ο νέος νόμος δεν φέρνει μόνο την Ανώτατη Εκπαίδευση της Μπολόνια, της Ε.Ε. και των εκθέσεων του ΟΟΣΑ, δηλαδή, τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε χώρους φτηνής κατάρτισης με δομές οι οποίες ταιριάζουν σε επιχειρήσεις που λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες και της ανάγκες της αγοράς. Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δεν έχει καμιά σχέση με ακαδημαϊκές ελευθερίες, κριτική σκέψη, αναστοχασμό, αμφισβήτηση και παραγωγή νέας γνώσης. Αποτελεί ένα κολέγιο χαμηλής ποιότητας.
Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου αναδείχθηκε σε στρατηγικό στόχο της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ και ΔΗΣΥ. Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις θεωρούν επικίνδυνο αντίπαλο πρωτίστως το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα και θέλουν να συντρίψουν την αμφισβήτηση, την κριτική σκέψη, την αγωνιστική συμπόρευση με τις μαχόμενες δυνάμεις της κοινωνίας. Θέλουν να προχωρήσουν με τη βία, την καταστολή και τις πειθαρχικές διώξεις, στην «εκκαθάριση» των πανεπιστημίων από κάθε ριζοσπαστική ιδεολογία και πρακτική. Χρόνια τώρα οι κάθε λογής «εκσυγχρονιστές», η ΝΔ, η άκρα δεξιά και όλα τα επιτελεία που τους στηρίζουν κραυγάζουν για την κατάργηση αυτής της μεγάλης κοινωνικής κατάκτησης. Σήμερα ειδικά, που στην κοινωνία σωρεύονται «εκρηκτικά υλικά» από την ανεργία, τη φτώχεια και τον εργασιακό μεσαίωνα, φοβούνται ότι το μαχόμενο φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα μπορεί να πυροδοτήσει ευρύτερες εκρήξεις λαϊκής οργής. Γιʼ αυτό και σπεύδουν να καταργήσουν μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της μεταπολίτευσης.
Ο νόμος αυτός έχει ήδη απέναντί του τη συντριπτική πλειονότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στο χέρι μας είναι να έχει απέναντί του και τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας: τους γονείς που σύντομα θα κληθούν να πληρώσουν δίδακτρα όχι μόνο για τις μεταπτυχιακές αλλά και για τις προπτυχιακές σπουδές, τους νέους που θα παραδίδονται στη βαρβαρότητα της αγοράς εργασίας με ατομικούς φακέλους προσόντων και όχι πτυχία, στα κινήματα που θα δουν τα πανεπιστήμια από χώρους ζύμωσης, κριτικής σκέψης και συλλογικής δράσης να γίνονται πεδία ασκήσεων των δυνάμεων καταστολής και παραρτήματα εταιρειών.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική, ένας μόνο δρόμος υπάρχει: η κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, η συλλογική πάλη και αντίσταση για να ανατραπεί αυτός ο νόμος και μαζί κι η κυβέρνηση της εξαθλίωσης και της υποταγής στην Τρόικα. Οι αποφάσεις συγκλήτων και άλλων πανεπιστημιακών οργάνων κατά του νόμου και οι δεσμεύσεις ενάντια στην εφαρμογή του πρέπει να στηριχθούν από όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Κάθε απόπειρα εφαρμογής ή στήριξης αποτελεί μορφή ακαδημαϊκού δοσιλογισμού. Όμως, μόνο η ανάπτυξη του πανεπιστημιακού κινήματος με πρωτοπόρα τη δράση του φοιτητικού κινήματος, με στόχο την αντίσταση στην εφαρμογή και την οριστική ανατροπή του νόμου, μπορεί να δώσει προοπτική νίκης.
Το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, εκφράζοντας σταθερά την κυβερνητική πολιτική μέσα στα πανεπιστήμια, δήλωσε ικανοποιημένο από το νέο νόμο «επειδή υιοθετήθηκαν οι προτάσεις του»! Επιλογή τους είναι η εφαρμογή του ψηφισμένου νόμου και η συμμετοχή στα όργανα κατάλυσης της ανώτατης εκπαίδευσης. Αυτή είναι η κατάντια του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αγνοούν την πληθώρα αποφάσεων συγκλήτων και άλλων οργάνων. Δεν εκφράζουν τον κλάδο, και δεν δικαιούνται να τον εκπροσωπούν, ούτε φυσικά να τον δυσφημούν. Γιʼ αυτό πρέπει να παραιτηθούν!
Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των αγωνιζόμενων κομματιών της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τα πρώτα μηνύματα από τις φοιτητικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις δείχνουν ότι θα έχουμε μεγάλες κινητοποιήσεις. Να προχωρήσουμε τώρα σε συνελεύσεις όλων των συλλόγων ΔΕΠ και να πάρουμε αποφάσεις για απεργιακό αγώνα διαρκείας, απαιτώντας την κατάργηση του νόμου, σε συντονισμό από τα κάτω με τους φοιτητές, που ήδη ξεκινούν καταλήψεις, με τους εργαζομένους, με τους άλλους εκπαιδευτικούς. Να κάνουμε εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της αγωνιζόμενης κοινωνίας, για να γίνει η μάχη για το δημόσιο πανεπιστήμιο υπόθεση όλης της κοινωνίας. Να πάμε στα σχολεία και τις πλατείες, στα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς. Να καλέσουμε, με εκδηλώσεις και πολύμορφες παρεμβάσεις, την κοινωνία και τα κινήματα μέσα στα πανεπιστήμια. Κλείνουμε τα πανεπιστήμια στις δυνάμεις της αγοράς – τα ανοίγουμε στην κοινωνία, στις ανάγκες της και τους αγώνες της.
Να συναντηθούμε στις 3 Σεπτέμβρη με την αγωνιζόμενη κοινωνία στις συνελεύσεις των πλατειών, να στηρίξουμε το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 8 Σεπτέμβρη και στις διαδηλώσεις στην ΔΕΘ στις 10 Σεπτεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση μπροστά μας έχουμε μια από τις μεγαλύτερες μάχες που κλήθηκε ποτέ να δώσει το πανεπιστημιακό κίνημα. Το διακύβευμα δεν αφορά τα στενά συμφέροντα της μίας ή της άλλης κατηγορίας, αλλά τη δημόσια δωρεάν ανώτατη παιδεία ως κοινωνικό αγαθό καθώς και θεμελιώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις. Οι αντίπαλοι μας είναι ισχυροί και συσπειρωμένοι. Όμως ποτέ άλλοτε δεν ήταν και τόσο οργισμένη η κοινωνία. Με επίγνωση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας αλλά και την κοινωνία συνολικά, με εμπιστοσύνη στην ικανότητα της συλλογικής πάλης να ανατρέπει συσχετισμούς, με αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη και συναδελφικότητα ας δώσουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις. Για να καταργήσουμε το νέο νόμο, να συντονίσουμε το βηματισμό μας με το κίνημα των εργαζομένων, με σκοπό να ανατραπεί συνολικά η αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική και η κυβέρνηση που την επιβάλλει.
30 Αυγούστου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου