Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που δεν πάει καλά, είναι ότι υπέστημεν μια κραυγαλέα κατάργηση της Δημοκρατίας. Τόσο από τις πολιτικές μας μαριονέτες, όσο και από τη δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση, που ζητάει δεσμευτικό ενυπόγραφο συμβόλαιο για κάτι που υποτίθεται πως θα ψηφιστεί κατά συνείδηση από 300 βουλευτές.
Δηλαδή η Δημοκρατία πήγε περίπατο στην κυριολεξία και την θέση της πήρε η Αριστοκρατία.
Αριστοκρατικά κριτήρια επέβαλαν τον δοτό πρωθυπουργό μας.
Μαζεύτηκαν τα δύο κόμματα της ελληνικής καταστροφής, μαζί με αυτά και ο ακροδεξιός γλείφτης και θεληματάρης των διαπλεκόμενων μέσων, και συμφώνησαν με πραξικοπηματικές διαδικασίες ότι αυτός που πολυδιαφημίζεται, λιβανίζεται και αγιοποιείται από τις κανάλες θα είναι και ο νέος σωτήρας μας.
Αλήθεια, αυτός ο Παπαδήμος, που είναι σεμνός και καλός άνθρωπος, καθόλου δεν ντρέπεται που αναλαμβάνει να ασκήσει εξουσία σε έναν λαό χωρίς να τον έχει ρωτήσει καν;
Το ερώτημα αυτό δεν το θέτω και στους δοτούς υπουργούς και υφυπουργούς του κόμματος του 5%, γιατί αυτοί, εννοείται, ότι μόνο με πραξικοπηματικές διαδικασίες θα μπορούσαν ποτέ να καταλάβουν τις θέσεις αυτές. Πράγμα που, αν μη τι άλλο, συνιστά και υπεύθυνη ιδεολογική συνέπεια.
Ο μεγάλος χαμένος, πάντως, της όλης υπόθεσης, είναι ο Νίκος Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής.
Δυστυχώς, λόγω του ότι πίεζε ο χρόνος, και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κουνάει ανυπόμονα το πόδι της, δεν πρόλαβε να σπεύσει κι αυτός στο παζάρι για να τραβήξει στα γρήγορα ένα υφυπουργειάκι από την κληρωτίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου