Για τα επεισόδια που έγιναν στο ντέρμπι ΠΑΟ-ΟΣΦΠ στις 18 Μάρτη

Και τι δεν ακούσαμε, και τι δεν διαβάσαμε, και τι δεν είδαμε από την 18η Μαρτη, και τα επεισόδια που έγιναν στο ντέρμπι Παο-Οσφπ, μεταξύ οπαδών και αστυνομίας. Οι κάθε λογής δημοσιογράφοι, κυβερνητικοί παράγοντες, μπάτσοι, ρουφιάνοι (ξανα)έβγαλαν τη χολή τους για τους αλήτες-οπαδούς και τα αισθήματα ντροπής που τους διακατέχουν για το υγιές (!) κατά τα άλλα ελληνικό ποδόσφαιρο. Για όποιον γνωρίζει έστω και τα ελάχιστα από το τι συμβαίνει στα γήπεδα, η όποια παράθεση/αναλυση των γεγονότων επιχειρήθηκε από τα μ.μ.ε. απέχει (συνειδητά φυσικά) χιλιόμετρα από την πραγματικότητα. Ας δούμε λοιπόν τι έγινε: Μια εβδομάδα πριν από το ντέρμπι διμοιρίες των ματ, χωρίς καμιά απολύτως αφορμή εισβάλουν στον κεντρικό σύνδεσμο της θύρας 13 στην λεωφ. Αλεξάνδρας. Ρίχνονται χημικά σε κλειστούς χώρους, και ξυλοκοπείται κόσμος που παρακολουθούσε αγώνα στην τηλεόραση με γκλοπς. Ουσιαστικά πρόκειται για τα μεθεόρτια μιας κόντρας μεταξύ οπαδών του Παο και των μπάτσων  που κραταει από την εξέγερση του δεκεμβρη του ’08, και που αναζωπυρώθηκε το τελευταίο διάστημα με την ανάρτηση διαφόρων πανό και συνθημάτων με αντικυβερνητικό περιεχόμενο, πράγμα που έτσι και αλλιώς συμβαίνει πλέον στην πλειοψηφία των γηπέδων. Ύστερα από τα παραπάνω, και όλη την εβδομάδα που ακολουθεί πριν τον αγώνα, η πιάτσα βουίζει ότι την ημέρα του ματς θα υπήρχε αντίδραση από την πλευρά των οργανωμένων. Υπό το βάρος όλων αυτών των φημών, η αστυνομία (του επαναδιορισθέντα χρυσοχοιδη)  επιλέγει να δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Είναι πια ζήτημα τιμής… Τουλάχιστον 1500 μπάτσοι κάθε είδους παρατάσσονται από νωρίς περιμετρικά του γηπέδου ( με την πρόφαση του ελέγχου των εισιτηρίων), προκαλώντας και τραμπουκιζοντας τον οποιονδήποτε, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου, εξωτερικής εμφάνισης, η οτιδήποτε άλλο. Ήδη τρεις τουλάχιστον ώρες πριν την έναρξη τα χημικά είχαν αρχίσει να πέφτουν βροχή από την έξοδο του ηλεκτρικού, μέχρι τις εισόδους του γηπέδου. Το σπίρτο είχε πια πέσει στο μπαρούτι. Ο κόσμος εξαγριώνεται, και οι επιθέσεις στους μπάτσους παίρνουν μαζικό χαρακτήρα. Το σκηνικό έντασης μεταφέρεται και εντος του γηπέδου και κραταει μέχρι την λήξη (που δεν σφυρίχτηκε ποτέ) του αγώνα. Έχει σημασία εδώ να αναφερθεί ότι σε όλη την διάρκεια των γεγονότων, όλο το γήπεδο αποδοκίμαζε με συνθήματα και γιούχα την αστυνομία, πράγμα που καταρχήν επιβεβαιώνει την αρνητική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, και επίσης αποστομώνει όλους αυτούς που μιλούν για 100-200 γνωστούς αγνώστους. Τα λέμε αυτά γιατί η κάλυψη των γεγονότων από τη nova ( η οποία έδωσε έξι ώρες βιντεοσκοπημένου υλικού στην αστυνομία), αλλά και από όσους τα αναπαρήγαγαν τις επόμενες μέρες, ήταν πραγματικά εμετική. Όταν 30 μέτρα από τον αγωνιστικό χώρο γίνονται αυτά και η κάμερα στρέφεται αλλού, μη δείχνοντας το παραμικρό, τότε το πράγμα βρωμάει. Κάτι σαν το ένα εκατομμύριο κόσμου που κατέβηκε στο σύνταγμα 12 φλεβαρη, αλλά το είδε μόνο όποιος ήταν εκεί… Ενημέρωση, ελευθεροτυπία και δημοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο. Αμέσως φυσικά, σύμφωνα με το νέο αθλητικό τρομονόμο φωτογραφίες υπόπτων δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο με σκοπό “όποιος κατέχει οποιοδήποτε ενοχοποιητικό στοιχειο για τα άτομα αυτά να επικοινωνήσει με την αστυνομία”. Η δημόσια διαπόμπευση χωρίς δίκη, και ο χαφιεδισμός ξαναβρίσκονται ανάμεσα μας. Ήδη δυο από τους συλληφθέντες έχουν προφυλακιστεί, κατηγορούμενοι για κακουργήματα. Είναι σαφές ότι τα παραπάνω αποτελούν τις αφορμές. Επίσης είναι σαφές ότι όσο ζορίζουν τα πράγματα σε κοινωνικό επίπεδο, οι αφορμές θα πληθύνονται. Τα αίτια όμως βρίσκονται αλλού. Τυχαία σχεδόν επιλέξαμε και παραθέτουμε ένα από τα πολλά που ακούστηκαν : "Η Πολιτεία και οι αρχές αμήχανες μπροστά στα φαινόμενα αυτά, επαναλαμβάνουν ότι το μαχαίρι θα φτάσει και πάλι στο κόκκαλο. Ας αντιληφθούν επιτέλους ότι όσο χαϊδεύουν τα αυτιά των χουλιγκάνων, τόσο θα συνεχίζεται η κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου."Δημοκρατική Αριστερά. Παρεμφερείς είναι και οι αντίστοιχες τοποθετήσεις και άλλων διαφόρων “προοδευτικών”. Προφανώς –και αυτό πρέπει να γίνει πολύ καθαρό- οι φιλήσυχοι αυτοί κύριοι, είτε δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την εποχή που ζούμε, είτε αποτελούν σαφέστατα κομμάτι του ίδιου συστήματος που σήμερα συκοφαντεί, καταστέλλει και φυλακίζει, και αύριο πιθανότατα θα εκτελεί δημόσια(;)… Η οργή απέναντι σε κράτος και αφεντικά ξεχειλίζει πλέον οπουδήποτε υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση κόσμου. Και είναι απόλυτα φυσικό αυτός ο κόσμος να οργανώνεται απέναντι στην κρατική καταστολή (και μάλλον τις περισσότερες φορές με τρόπο που θα ζήλευε και το πιο οργανωμένο κίνημα). Οι οπαδοί δεν αποτελούν ούτε εξαίρεση ούτε περιθωριοποιημένη ομάδα. Είναι κομμάτι της ίδιας νεολαίας όπου πάνω από τους μισούς είναι άνεργοι. Είναι κομμάτι της ίδιας νεολαίας που κατεβαίνει στις διαδηλώσεις και βλέπει την καταστολή από πρώτο χέρι. Και γιατί να μην ειπωθεί; Είναι η ίδια νεολαία που κλείνεται στο σπίτι, πλακώνεται με άλλους οπαδους, στρέφεται στη χρήση ναρκωτικών, κ.α. Πρόκειται για την ίδια καταπιεσμένη νεολαία που τα κοινωνικά αδιέξοδα την κάνουν ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμη να εκραγεί. Ναι, η πλήρης εμπορευματοποίηση έχει κάνει το ποδοσφαιρικό σκηνικό σάπιο. Πρόκειται για μια από τις πιο πιστές  απεικονίσεις του συστήματος τους και των παρελκόμενων του, και μάλιστα σε ένα μαζικότατο από άποψη πλήθους, τζίρου και προβολής, χώρο Για τη σαπίλα και το κατάντημα αυτό του ποδοσφαίρου όμως,  δεν φταίνε οι οπαδοί –που το μόνο που τους χαρακτηρίζει είναι ανόθευτη αγάπη για την ομάδα τους.. Μεγαλοπαραγοντες, λαμόγια, βουλευτές, δημοσιογράφοι-μαριονέτες είναι αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση και φυσικά πλουτίζουν από αυτή. Η συγκυρία όμως είναι τέτοια που τα σκ… αρχίζουν και ξεβράζονται την επιφάνεια. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες ο οπαδικός χώρος αρχίζει και διαχωρίζει τη θέση του από διοικήσεις, σουπερ-λίγκες και κάθε τύπου “υπεύθυνους”. Απέναντι σε αθλητικούς τρομονόμους και απαγορεύσεις μετακινήσεων, οι οπαδοί συνεννοούνται μεταξύ τους, καταργούν διατάξεις νόμων στην πράξη, αφήνοντας άφωνους όλους αυτούς που τους αντιμετωπίζουν ως ζώα, πρεζάκηδες, αλήτες. Ο γηπεδικος κόσμος (πράγμα όχι καινούριο), παίρνει όλο και με πιο έντονο τρόπο θέση για θέματα καταστολής, εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα. Η δουλειά φυσικά δεν σταματά εδώ, και πολλά ακόμα μένει να γίνουν, κυρίως στο κομμάτι του συντονισμού μεταξύ οπαδών από διαφορετικές ομάδες. Και φυσικά οι διαδικασίες σε κάθε κοινωνικό χώρο προχωρούν με τους δικούς του ρυθμούς και τους δικούς του κανόνες. Τα τελευταία γεγονότα όμως επιβεβαίωσαν ένα πράγμα: το κράτος τρέμει τον κόσμο των γηπέδων. Ας αναρωτηθούμε το γιατί… Λευτεριά στους 2 προφυλακισμένους οπαδούς! Γιάννης