Παράλληλα με τις δύσκολες ώρες που περνάει ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, μοιραία προκύπτει το ερώτημα: Ποιος θα είναι ο λατινοαμερικάνος ηγέτης που θα τον διαδεχθεί στον «αγώνα» κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού; Η απάντηση ακούει στο όνομα Ραφαέλ Κορέα, αυτό του προέδρου του Ισημερινού (Εκουαδόρ). Η κατάσταση της υγείας του προέδρου της Βενεζουέλας, ο οποίος ως γνωστόν έχει προσβληθεί από καρκίνο, φαίνεται πως επιδεινώνεται, ιδιαίτερα μετά την τρίτη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στην Κούβα. Η δημόσια προσευχή του, μάλιστα, στην οποία ζήτησε από τον Θεό να τον κρατήσει στη ζωή, έδειξε ότι ίσως ο χρόνος που του απομένει είναι λίγος.
Ο πρόεδρος του Ισημερινού είναι γνωστός για το βροντερό «όχι» που είπε στη «βοήθεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, την κόντρα του με τις πολυεθνικές εταιρείες και την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που κήρυξε επαχθές το χρέος της χώρας του.
Σε άρθρο τους οι Washington Times θεωρούν τον Κορέα ως διάδοχο του Τσάβες στο «αυταρχικό, λαϊκιστικό, αντιαμερικανικό μοντέλο της Νότιας Αμερικής», παρά το γεγονός ότι δεν έχει συγκεντρώσει πάνω του την ίδια διεθνή προσοχή, κάτι που έχει καταφέρει ο βενεζουελάνος πρόεδρος.
Ο Ράφαελ Κορέα και η χώρα του, ο Ισημερινός, μπορεί να μην έχουν τον πετρελαϊκό πλούτο του Τσάβες και της Βενεζουέλας, όμως κάνουν εξαγωγές πετρελαίου (μέλος του OPEC).
Το αμερικανικό δημοσίευμα, μάλιστα, κατηγορεί τον Κορέα -όπως και τον Τσάβες- ότι «ποδοπατά» τον διαχωρισμό των εξουσιών και το κράτος δικαίου, ότι εξαπολύει πόλεμο εναντίον των ανεξάρτητων ΜΜΕ και ότι έχει χαλαρή στάση απέναντι σε διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις που απελούν άμεσα την αμερικανική ασφάλεια. Παράλληλα, ο Κορέα όπως και ο Τσάβες έχει ισχυρούς δεσμούς με την Τεχεράνη και τον ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Γιατί όμως οι ΗΠΑ βλέπουν με τόσο κακό μάτι τον πρόεδρο του Ισημερινού;
Ο 49χρονος Κορέα, ο οποίος επανεκλέχθηκε το 2009, έχει κάνει σπουδές στα οικονομικά στην Ευρώπη (Βέλγιο) και στις ΗΠΑ. Διορίστηκε υπουργός Οικονομικών το 2005 από τον τότε πρόεδρο Αλφρέδο Παλάσιο.
Αρνήθηκε να ακολουθήσει την οικονομική πολιτική του ΔΝΤ και έπειτα από μια σοβαρή διαφωνία με τον πρόεδρο, υπέβαλε την παραίτησή του. Κέρδισε τον λαό και ετοιμάστηκε να διεκδικήσει την εξουσία, κάτι το οποίο κατάφερε στο τέλος του 2006.
Το 2007 απέλασε τον εκπρόσωπο της Παγκόσμιας Τράπεζας και απομάκρυνε τις ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ από τη χώρα του, ενώ παράλληλα συνέστησε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους (10,2 δισ. δολάρια) για την τριακονταετία 1976-2006. Διαπιστώθηκαν παρανομίες, το χρέος κηρύχθηκε επαχθές με τον Ισημερινό να προχωρά σε στάση πληρωμών με παράλληλη αναδιάρθρωση του χρέους.
Παράλληλα, στρίμωξε στη… γωνία τις πετρελαϊκές πολυεθνικές και τις υποχρέωσε να καταβάλουν το 25% των κερδών τους από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αλλιώς θα ακολουθούσε εθνικοποίηση.
Τον Οκτώβριο του 2010 γλίτωσε από απόπειρα δολοφονίας που πραγματοποίησαν αποστάτες αστυνομικοί, την ώρα που βρισκόταν σε νοσοκομείο στο οποίο φυγαδεύθηκε. Οι εξεγερμένοι αστυνομικοί περικύκλωσαν το νοσοκομείο και άρχισαν τις ανταλλαγές πυρών με τους άνδρες ασφαλείας του προέδρου. Οι μάχες που ακολούθησαν για περίπου πέντε ώρες, είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλειας της ζωής πέντε αστυνομικών και τον τραυματισμό δεκάδων, με κατάληξη την παράδοσή τους στους στρατιώτες και το τέλος του πραξικοπήματος.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος για το newpost.gr
merikoi exoun arxidia ta dika mas einai ola mounakia
ΑπάντησηΔιαγραφή