Ο Mr «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ»: Εξοχώτατε κε Μάνεση!
Ο Θ. Τζήμερος, το νέο φρούτο διάσπασης της δεξιάς, ο «πατριώτης» που ζήτησε με επιστολή του (Οκτώβρης 2011) την άδεια της Μέρκελ (με το περίφημα Εξοχωτάτη) για να κατέβει στις εκλογές του 2012, θα βρίσκεται πλέον σταθερά στο πλευρό της «υγιούς επιχειρηματικότητας», όσων θέλουν να επιβάλουν την εκ περιτροπής εργασία και να δίνουν 500€ μισθό στους εργάτες.
Με ανακοίνωσή της στις 12/7, που δημοσιεύτηκε και στον τοπικό τύπο (ΘΕΣΣΑΛΙΑ 13/7), η «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ», αναφωνεί «Εξοχώτατε κε Μάνεση!», συμπληρώνοντας το καρέ της ομοβροντίας εναντίον των εργατών της Χαλυβουργίας του Ασπροπύργου που μάχονται για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή.
Φυσικά ένα κόμμα με νεοφιλελεύθερες και κρυφορατσιστικές απόψεις μπορεί με άνεση να υποστηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία που συνεπάγεται το θαύμα της μαζικής ανεργίας, τις μειώσεις των μισθών, τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ταξική εκμετάλλευση είναι ένα ιστορικό καθήκον, δεν μπορεί κάθε χαλυβουργός να το αμφισβητεί!
Τι λέει η ανακοίνωση του Mr ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ;
1. «Στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, η λογική εξακολουθεί να απουσιάζει. Μετά από 8 μήνες απεργίας, το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο, ετοιμάζεται να κλείσει, στέλνοντας στην ανεργία που φτάνει σήμερα το 22,5% και άλλους, εκατοντάδες εργαζόμενους.»
Ο Τζήμερος προφανώς ζητά την λογική των αγορών και των ιδιωτικών πρωτοβουλιών. Δεν ζει πίσω από τον ήλιο όμως ώστε να αγνοεί ότι αυτή η ιδιωτική πρωτοβουλία του Μάνεση να ξεπεράσει τη κρίση του συστήματός του βάζοντας σε εκ περιτροπής εργασία και επακόλουθα μετά την άρνηση των εργατών να συμφωνήσουν, να προχωρήσει σε απολύσεις, ήταν η αιτία της απεργίας. Το ότι οι χαλυβουργοί είπαν ΟΧΙ στις ορέξεις του Μάνεση τους έκανε πραγματικό σύμβολο κάθε εργάτη που κάτω από χίλιες-δυο διαφορετικές συνθήκες δεν μπόρεσε να πει το δικό του όχι. Οι χορτάτοι αστοί απλά πίστεψαν ότι θα ξεμπέρδευαν γρήγορα, μόνο που χιλιάδες υποστηρικτές του αγώνα των χαλυβουργών είχαν άλλη γνώμη.
Στο αδιέξοδο χιλιάδων εργατών που δέχτηκαν μειώσεις και απολύσεις, οι χαλυβουργοί σκέφτηκαν, ποιος μπορεί να ζήσει με 500€; Βλέπετε δεν παίρνουνε όλοι ενοίκια από ακίνητα ούτε έχουνε τις περιουσίες των ιδρυτών του νέου κόμματος της δεξιάς.
Ποιος κατάντησε την χώρα να έχει 22,5 % ανεργία, ποσοστό που αυξάνεται διαρκώς ; Οι εργάτες ; Όχι δα, θα ήτανε αφέλεια να πούμε κάτι τέτοιο. Η υπέρμετρη συσσώρευση κεφαλαίων στο οικονομικό άγνωστο σύμπαν από τράπεζες, χρηματιστήρια και βιομηχανίες, οι απατεωνιές, τα λεφτά κάτω από το τραπέζι, οι μίζες, οι offshore. Με λίγα λόγια ο καπιταλισμός τους και οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες τους.
- «Η καταστροφική και παράνομη, ύστερα από απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απεργία της Χαλυβουργίας Ελλάδος αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα στείρου και ανορθόδοξου συνδικαλισμού, αλλά και καταπάτησης των δικαιωμάτων όσων επιθυμούν να εργασθούν καθώς επί μήνες εμποδίζονται από την «αριστοκρατία» της εργατικής τάξης, τους συνδικαλιστές της εταιρίας και τους συντρόφους του ΠΑΜΕ.»
Το ‘’’καταστροφική’’ και «παράνομη» ισχύει μόνο για τους καπιταλιστές τύπου Τζήμερου-Μάνεση. Για τους εργάτες που ατσαλώνεται το ηθικό τους μέσα από τέτοιες ηρωικές πράξεις ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Καταστροφική είναι η πολιτική των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού που επάξια διεκδικεί το νέο κόμμα της δεξιάς.
Όσο για την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που κήρυξε την απεργία παράνομη (ποια έχει κηρυχτεί νόμιμη;), οι τζημερέοι απλά εξαπατούν: Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών προέβη στην πράξη αυτή μέσα από την ανάγκη να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των βιομηχάνων και του κεφαλαίου βλέποντας να συρρικνώνεται η δύναμή τους. Το δικαστήριο της κ.Νικολάου, παραγνωρίζοντας την όλη εξέλιξη της διαδικασίας -κατά την οποία οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας έπεσαν σε πλείστες όσες αντιφάσεις καταρρίπτοντας την γραμμή επιχειρηματολογίας του Μάνεση- καταδίκασε την απεργία με το σαθρό σκεπτικό ότι παρεμποδίζει μια χούφτα απεργοσπαστών να εργαστεί.
Η μόνη απάντηση στην λογική της απόφασης είχε δοθεί μια ημέρα πριν τη δίκη, όταν η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, το ανώτερο νόμιμο και δημοκρατικό όργανο των ίδιων των εργατών, είχε ψηφίσει υπέρ της απεργίας με 204 ψήφους έναντι 42 κατά. Αυτά είναι γραμμένα στα πρακτικά της συνέλευσης μια μέρα πριν από την δίκη.
Η μόνη απάντηση στην λογική της απόφασης είχε δοθεί μια ημέρα πριν τη δίκη, όταν η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, το ανώτερο νόμιμο και δημοκρατικό όργανο των ίδιων των εργατών, είχε ψηφίσει υπέρ της απεργίας με 204 ψήφους έναντι 42 κατά. Αυτά είναι γραμμένα στα πρακτικά της συνέλευσης μια μέρα πριν από την δίκη.
Οι δεξιοί υποστηρικτές της απεργοσπασίας και του Μάνεση αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην απεργία αλλά πρέπει να περνά από την έγκριση των ΔΣ των εταιρειών και το δικαίωμα στην εργασία από την έγκριση των Μονομελών Πρωτοδικείων.
Πόσο διαφέρει το «δικαίωμα στην εργασία» που υπερασπίζεται το νέο κόμμα της δεξιάς από τις θέσεις που έχει διατυπώσει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για τους απεργούς της Χαλυβουργίας; Η διαφορά των μεθόδων δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν ανταγωνισμό στο ποιος θα κερδίσει την εύνοια των αφεντικών. Η χρησιμότητα του καθενός θα κριθεί από την εξέλιξη της ταξικής πάλης και τα σχέδια των καπιταλιστών. Η κοινή υπηρεσία απαιτεί το κοινό μίσος για το ΠΑΜΕ, κάθε αριστερό και κάθε αγωνιζόμενο εργάτη.
3. «Επιτέλους! Ας ξαναφέρουμε τη λογική και τη νομιμότητα σ’ αυτή τη χώρα!»
Η λογική της αστικής τάξης έχει ήδη χρεοκοπήσει και η νομιμότητά της έχει αντικατασταθεί από την ωμή βία των δυνάμεων ασφαλείας και των φασιστών. Η λογική και η νομιμότητα που αναζητούν πλατιά μικροαστικά στρώματα έχει ήδη παρέλθει. Σε αυτά τα στρώματα ψάρεψε εκλογικά και πιθανότατα εφήμερα ο Τζήμερος.
Μόνο που οι εργάτες έχουν τη δικιά τους λογική και τη δικιά τους νομιμότητα κι αυτές ποτέ ιστορικά δεν αναγνωρίστηκαν από τους καταπιεστές και ταξικούς εκμεταλλευτές με χάδια και έρωτες. Γι αυτό είναι δικό μας χρέος να αποκαταστήσουμε τη λογική και τη νομιμότητα των πολλών, των εργατών, απέναντι στη λογική και τη νομιμότητα των λίγων εκμεταλλευτών.
Όπως και νάχει, καθότι βολιώτης ο Τζήμερος, ίσως η ανακοίνωσή του για τη Χαλυβουργία να έχει κι άλλο σκοπό, να εξασφαλίσει το δικό του αβέβαιο μέλλον. Ερχόμενος στο Βόλο ίσως εγκατασταθεί στο παλιό Λιμεναρχείο, εκεί που οι κάτοικοι υποφέρουνε από την φορτοεκφόρτωση του σκραπ ή να αναζητήσει μια θέση εργάτη στην φορτοεκφόρτωση των τοξικών αποβλήτων με Καίσιο 137 που διατρέχει τους χώρους δουλειάς και τους δρόμους της πόλης.
Αλλά είναι σίγουρο ότι ο Mr Δημιουργία Ξανά προτιμά για τον εαυτούλη του την υγιή καπιταλιστική επιχειρηματικότητα και τη ραδιενεργή πραγματικότητα για τους εργάτες.
Δικαίωμα στη ζωή για αυτόν, αναπόφευκτος θάνατος για όλους τους άλλους.
16/7/2012
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
Κ.Ο. Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου