Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων……ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ»
Κ. ΜΑΡΞ-Φ.ΕΝΓΚΕΛΣ (Κομμουνιστικό Μανιφέστο, 1848).
Θα πείτε ότι βιαζόμαστε... Και ότι ακόμα δεν έχουν προλάβει να κάνουν τίποτε -καλό- για τη χώρα... Ίσως να έχετε και δίκιο..!
Εμείς θα πούμε το άλλο, θυμάστε κάποτε που μας βάζαν οι δάσκαλοί μας βαθμούς με το σταγονόμετρο, παρότι ήμασταν καλοί μαθητές..;; Και αν λέγαμε και τίποτα... βίτσα!!!
Έτσι και εδώ.. μέχρι να δούμε τί μέλει γενέσθαι με τη Νέα Κυβέρνηση....!
"Εθνική επέτειος σήμερα και για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι ας αναφέρουμε δύο γεγονότα όπως τα περιέγραψε ένας άνθρωπος που έζησε στις δύσκολες μέρες της κατοχής. Η μαρτυρία είναι του...
αντιστασιακού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Του γνωστού επίτιμου.
Το πρώτο γεγονός, που περίγραψε ο ίδιος, είναι ο τρόπος που κατάφερε να επιβιώσει επί της κατοχής. Ενώ όλοι (όσοι μπορούσαν τέλος πάντων) έπαιρναν ένα συσσίτιο ο επίτιμοςέπαιρνε τρία. Με λαμογιά και με πλαστά χαρτιά. Είχε λέει ένα κουτάλι στην τσέπη και έτρεχε από συσσίτιο σε συσσίτιο.
Βέβαια η φασολάδα που έτρωγε ήταν ανάλατη... Οι άθλιοι ούτε λίγο αλατάκι δεν έριχναν στο φαγητό που έτρωγε ο επίτιμος.
Τότε έκλεβε καθημερινώς το φαγητό από δύο συνανθρώπους του. Όταν έλαβε κρατικά αξιώματα η συνήθεια του έμεινε. Το μόνο που άλλαξε είναι ο αριθμός των θυμάτων.
Το δεύτερο γεγονός που έχει περιγράψει είναι το πώς σώθηκε από έναν βομβαρδισμό. Βρισκόταν, είχε πει, σε ένα τρένο, όταν γερμανικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαρδίζουν. Μια βόμβα έπεσε στο μπροστινό βαγόνι. Μία άλλη στο πισινό βαγόνι. Μια δίπλα εξ αριστερών και άλλη μια δίπλα εκ δεξιών!!!!
Γύρω – γύρω βόμβες και στην μέση ο Επίτιμος!
Μετά από αυτό αμφιβάλλει κανείς ότι πρόκειται να ζήσει για άλλα 837 χρόνια;
Πρώτα θα εκλείψει το ανθρώπινο είδος και μετά ο επίτιμος…
"Είναι λίγο-πολύ γνωστό - το βλέπουμε εξάλλου και καθημερινά - ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες και ιδιαίτερα σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτικό. Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου... αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες που έχουν ορίσει ως εθνική επέτειο την ημέρα έναρξης του πολέμου κι όχι τη λήξη του. Γιορτάζουμε δηλαδή τον πόλεμο, κι όχι την ειρήνη!
Θα μου πείτε ότι δεν γιορτάζουμε ακριβώς αυτό αλλά το περίφημο ΟΧΙ της Ελλάδας στην πρόταση της Ιταλίας για αναίμακτη προέλαση του ιταλικού στρατού στα ελληνικά σύνορα.
Ακόμα κι έτσι όμως, η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου μοιάζει παράλογη. Εκείνη την ημέρα, απλά είπαμε ΟΧΙ. Το ΟΧΙ όμως το εφάρμοσε ο ελληνικός λαός για 4,5 ολόκληρα χρόνια! Δεν ήταν μια απλή έκφραση . Ο λόγος που επιλέχθηκε η 28η Οκτωβρίου οφείλεται και σε μεγάλο βαθμό και στον Εμφύλιο που ακολούθησε.
Αν επιλεγόταν μια ημερομηνία απελευθέρωσης, θα μας ακολουθούσε ακόμα και σήμερα μια ολόκληρη συζήτηση περί Αριστερών και Δεξιών που ελευθέρωσαν την Ελλάδα και το νερό στον μύλο των μετεμφυλιακών συζητήσεων θα έτρεχε άφθονο...
Ας γιορτάσουμε λοιπόν την έναρξη ενός πολέμου που κόστισε στην Ελλάδα χιλιάδες νεκρούς και διέλυσε κάθε έννοια κράτους...
"Από πότε η παρέλαση είναι κάτι το σωστό και πρέπει όλοι να παίρνουν μέρος; Να θυμίσουμε ότι καθιερώθηκε κατά την περίοδο της χούντας. Βάζει τα παιδιά σε ένα βήμα, τα κάνει μία μάζα. Τους περνάει το... αίσθημα του στρατού. Πολύ ωραία πράγματα. Τι να σου πω φίλε. Πρέπει να χαιρόμαστε δηλαδή που βάζουμε τα παιδιά σε τέτοιες διαδικασίες. Αντί να κάνουμε εκδηλώσεις ουσίας, ας κάνουμε παρελάσεις που έχουν τεράστιο νόημα...
Την αποχώρησή του από τον κλάδο των ασφαλειών, παγκοσμίως, ανακοίνωσε ο ολλανδικός Όμιλος ING. Στον «αέρα» οι περίπου πεντακόσιοι εργαζόμενοι του ομίλου στην Ελλάδα. Ξεπερνά τις 200.000 ο αριθμός των ασφαλισμένων της εταιρίας στη χώρα μας. «Σε κάθε περίπτωση τα συμβόλαια των πελατών μας θα παραμένουν... σε ισχύ με τους ίδιους όρους και μετά την πώληση των ασφαλιστικών δραστηριοτήτων του ING», διαβεβαιώνουν παράγοντες του Ομίλου μέσω της εφημερίδας «Ναυτεμπορική».
Ένα σοβαρό επεισόδιο που συνέβη την νύκτα της 9ης Οκτωβρίου στην περιοχή των Εξαρχείων στην οδο Μεσολογγίου καταγγέλει η φιλολόγος-σχολική συμβούλος Μπέλλα-Αρμάου, που κατοικεί τριάντα χρόνια στην περιοχή:... «Ξημερώματα Παρασκευής 09/10/2009, ώρα 12.45 π.μ., μια διμοιρία των ΜΑΤ έχει σταματήσει στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Α. Μεταξά, στα Εξάρχεια, ακριβώς κάτω από το σπίτι μου. Ακούγονται ύβρεις και χυδαιολογίες που ανταλλάσσονται ανάμεσα σε τρεις νεαρούς που βρίσκονται στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, στην πολυκατοικία απέναντι και στους άνδρες των ΜΑΤ. Το φραστικό επεισόδιο συνεχίζεται επί ώρα. Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω τους άνδρες των ΜΑΤ να συνοδεύουν τα λόγια τους με αντίστοιχες χειρονομίες σεξιστικού περιεχομένου (πιάνοντας με τα χέρια τους τα γεννητικά τους όργανα κ.ά.). Μιλούν δυνατά και προκλητικά, προχωρώντας κατά διαστήματα επιθετικά προς τους νεαρούς. Κόσμος βγαίνει στα παράθυρα και στα μπαλκόνια. Εμείς, οι κάτοικοι των Εξαρχείων, έχουμε ζήσει πολλές φορές παρόμοιες καταστάσεις. Αυτή τη φορά, όμως, η χυδαιότητα και η πρόκληση των ανδρών των ΜΑΤ απέναντι σε 3 μόνο νεαρούς ξεπερνούν κάθε όριο.
Τους λέω ότι είναι "όργανα της τάξης και δεν επιτρέπεται να απαντούν με χυδαιολογίες και προκλητικό τρόπο". Τότε κάποιοι μου απαντούν: "Αντε πήγαινε μέσα να βάλεις κάνα πλυντήριο", "μπες μέσα, κυρά μου", "άι, παράτα μας" και άλλα παρόμοια, γελώντας ειρωνικά. Τους λέω ότι η συμπεριφορά τους είναι ανάρμοστη προς μια κυρία και προς την ιδιότητά τους, αυτοί συνεχίζουν τις λοιδορίες και προς εμένα και προς τους νεαρούς, κάποιος στρέφει προς το μέρος μου έναν φακό. Τους λέω ότι με προσβάλλουν ως πολίτη και τους ζητώ να μου δώσουν τον αριθμό τους. Τότε είναι που υπερβαίνουν κάθε όριο κοσμιότητας. Κάποιος μου απαντά: "Κατέβα να μου τον πάρεις", γελούν, και κάποιος άλλος συμπληρώνει "ναι, και να μου τον μετρήσεις", και κάποιος άλλος "ναι, με το στόμα", προσθέτοντας και άλλα κοροϊδευτικά σχόλια. Ως πολίτης και ως γυναίκα ένιωσα ότι είχα θιγεί αφάνταστα και ότι η συμπεριφορά τους συνιστούσε δημόσια προσβολή και υπέρβαση εξουσίας. Κατεβαίνω στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου. Η διμοιρία έχει προχωρήσει λίγο πιο πέρα από την είσοδο της πολυκατοικίας μου και στέκεται μπροστά από την πολυκατοικία στον αρ. 17, όπου μέσα έχουν κλειστεί οι 3 νεαροί (δύο αγόρια και μία κοπέλα, με τους οποίους διαπληκτίζονταν προηγουμένως). Βλέπω ότι λίγο πιο πέρα στέκονται αρκετοί ειδικοί φρουροί, οι οποίοι πλησιάζουν. Ζητώ από τους άνδρες των ΜΑΤ να μου δώσουν τους αριθμούς τους. Κανείς δεν έχει διακριτικά, ούτε μου δίνουν τα στοιχεία τους. Αντιθέτως, κάποια στιγμή, ένας απ' όλους, μετρίου αναστήματος, στρέφει το κεφάλι (οι άλλοι δεν τον βλέπουν) και μου κάνει με το στόμα έναν μορφασμό με σεξιστικό υπονοούμενο. Στο μεταξύ κατεβαίνουν από τα σπίτια τους και άλλοι κάτοικοι, μαζεύονται και περαστικοί. Επιμένω να μου δώσουν τα στοιχεία τους, δεν μου τα δίνουν· απευθύνομαι σε κάποιον που λόγω ηλικίας υποθέτω ότι είναι ο επικεφαλής τους. Μου λέει, με τρόπο απαξιωτικό, να απευθυνθώ στην αστυνομία. Πράγματι, αυτό κάνω. Η ώρα είναι 1.17 π.μ. Τηλεφωνώ από το κινητό μου. Μου απαντά μια αστυνομικός. Της λέω επώνυμα ότι έχω δεχθεί λοιδορίες και προπηλακισμούς από τη διμοιρία των ΜΑΤ που εκείνη την ώρα εκτελούσε υπηρεσία στην οδό Μεσολογγίου και Μεταξά και ζητώ την προστασία της αστυνομίας. Με αφήνει να περιμένω στο τηλέφωνο, το οποίο κάποια στιγμή κλείνει. Ξαναπαίρνω σε 3', απαντά κάποια άλλη αστυνομικός, η οποία ζητά να της διηγηθώ εκ νέου τι συμβαίνει, πράγμα το οποίο έκανα, αλλά η Αμεση Δράση δεν προσήλθε. Παράλληλα, ανοίγει η εξώπορτα της πολυκατοικίας στον αρ. 17 και βγαίνει ένας από τους κατοίκους. Εκείνη τη στιγμή βρίσκουν ευκαιρία 3-4 ειδικοί φρουροί, εισβάλλουν στην είσοδο της πολυκατοικίας και επιτίθενται σε έναν νεαρό που βρίσκεται μέσα· τον ρίχνουν κάτω, τον χτυπούν και τον τραβούν βίαια προς τα έξω. Οι κάτοικοι φωνάζουν ότι η είσοδός τους στην πολυκατοικία τους χωρίς ένταλμα είναι παράνομη και κάποιοι προσπαθούν να προστατεύσουν τον νεαρό από τα χτυπήματα. Στη συνέχεια οι ειδικοί φρουροί μετακινούνται προς τη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, ενώ οι δυνάμεις των ΜΑΤ και πάλι προς τη διασταύρωση Μεσολογγίου και Μεταξά, δηλαδή κάτω από το σπίτι μου. Ο κόσμος διαλύεται, επιστρέφω κι εγώ στο διαμέρισμά μου. Τους ακούω και πάλι να απαντούν κοροϊδευτικά στις ύβρεις κάποιων νεαρών και να μιμούνται με ειρωνικό τρόπο τις φωνές τους.
"Αν ο θάνατος με χτυπούσε τούτη τη στιγμή, θα μπορούσα να πω πως εργάστηκα σ' όλη μου τη ζωή για τις εκμεταλλευόμενες και αποικιοκρατούμενες μάζες και για τον αγώνα της απελευθέρωσής τους. Για την ανάγκη να εξελιχθεί ο πολιτισμός και η τέχνη ελεύθερα. Για μια τέχνη που επιτρέπει απεριόριστα την έκφραση στην ανάγκη του ανθρώπου για ανανέωση. Για την εξέλιξη της τεχνολογίας, που από τη στιγμή που θα καταλάβουμε πώς να χρησιμοποιούμε την ενέργεια του ατόμου, θα φωτίσει την ύπαρξή μας. Και πάντοτε στο μυαλό μου, κυρίαρχη σκέψη μου ήταν η παγκόσμια επανάσταση. Μόνον αυτή μπορεί να βάλει τέλος στην εκμετάλλευση, στη βία, στον πόλεμο", έγραφε ο Λέων Τρότσκι στα Φιλοσοφικά Τετράδια: 1933-1935 και με αυτά τα λόγια συνοψίζει τη ζωή του.
130 χρόνια μετά τη γέννησή του αυτά τα λόγια μπορούν να περιγράψουν και ο Λέων Τρότσκι παραμένει ζωντανό σύμβολο, θεωρητικός θεμελιωτής και εμπνευστής της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης και της διαρκούς επανάστασης.
Στα 18 του χρόνια ο Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν υπήρξε ιδρυτικό μέλος της παράνομης εργατικής οργάνωσης Εργατική Ένωση Νότιων Ρώσων, όπου με το ψευδώνυμο Λβοφ έγραφε και μοίραζε επαναστατικές μπροσούρες και προκηρύξεις σε εργάτες και φοιτητές του Νικολάγιεφ. Στα 21 του χρόνια είχε ήδη περάσει δύο χρόνια φυλακή και είχε σταλεί εξορία στη Σιβηρία για την επαναστατική του δράση. Στα 23 είχε δραπετεύσει από τη Σιβηρία με πλαστό διαβατήριο με κατεύθυνση το Λονδίνο, όπου μαζί με το Βλαντιμίρ Λένιν, το Γκεόρκι Πλεχάνωφ και το Τζούλιους Μαρτώφ θα γινόταν από τους βασικούς συντάκτες της εφημερίδας Ίσκρα.
Από εκεί και πέρα η ιστορία και το διεθνές εργατικό κίνημα –και η φιλοσοφία, η τέχνη, η λογοτεχνία-- τον γνωρίζουν ως Λέων Τρότσκι, το όνομα ενός από τους φύλακές του, το οποίο ο ίδιος είχε διαλέξει τυχαία για το διαβατήριό του.
Ο Λέων Τρότσκι, ήδη από τα χρόνια στο Λονδίνο και στην Ίσκρα όρθωσε το πολιτικό και φιλοσοφικό του ανάστημα και διατύπωσε ανεξάρτητο -και ταυτόχρονα συλλογικά διαμορωμένο- πολιτικό λόγο. Συνεργάστηκε αλλά και βρέθηκε αντιμέτωπος με το Λένιν και τους Μπολσεβίκους του, τάχθηκε με αλλά και αντέδρασε στους Μενσεβίκους και άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης ως μιας παγκόσμιας διαρκούς κατάστασης ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό, την οποία και θα εξέλσσε στη συνέχεια με τον Αλεξάντερ Πάρβους.
Αμέσως μετά την Επανάσταση διορίστηκε από το Λένιν υπουργός Εξωτερικών, ενώ στα χρόνια της Αντεπανάστασης, ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό και επιτέλεσε Κομισσάριος Πολέμου. Διατέλεσε δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης, το 1905 και το 1917. Μαζί με το Λένιν, επεξεργάστηκε Μαρξιστικά μια ιδεολογική βάση για την εξήγηση της ηττημένης επανάστασης του 1905 και για την προετοιμασία της νικηφόρας επανάστασης του 1917.
Μετά το θάνατο του Λένιν το 1924, ο Τρότσκι συνέχισε να υπερασπίζεται τις επαναστατικές, δημοκρατικές και διεθνιστικές ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ήδη από το 1923 ξεκίνησε να οργανώνει τον αγώνα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης μέσα από την Αριστερή Αντιπολίτευση, προσπαθώντας να αναζωπυρώσει τον Μαρξισμό και να απομακρύνει το Κόμμα από τον γραφειοκρατικό εκφυλισμό. Ταυτόχρονα ανέπτυξε και θεωρητικά τις θέσεις του για τα προβλήματα του διεθνούς εργατικού κινήματος στα έργα του «Η Προδομένη Επανάσταση» και «Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού».
Το 1927 με την απαγόρευση της Αριστερής Αντιπολίτευσης, ο Τρότσκι διαγράφτηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα και δύο χρόνια μετά εξορίστηκε από την Ρωσία, για να φτάσει τελικά –μετά από μια περιπλάνηση στην Τουρκία, τη Γαλλία και τη Νορβηγία-- το 1936 στο Μεξικό. Τα δέκα τελευταία αυτά χρόνια της ζωής του (1930-1940), τα οποία και θεωρούνται το απόγειο της επαναστατικής του δράσης, ο Τρότσκι τα αφιέρωσε στο να καταγγείλει διεθνώς τα εγκλήματα του Σταλινισμού και την προδοσία της Οκτωβριανής Επανάστασης με την επικράτηση του γραφειοκρατικού Βοναπατρισμού και στο να διατηρήσει ζωντανό το διεθνές εργατικό κίνημα μέσω της έκκλησής του για σύσταση μιας Δ' Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Με την υπεράσπιση των πρωτεργατών της επανάστασης οι οποίοι βρέθηκαν κατηγορούμενοι στις Δίκες της Μόσχας (1936-38), με την οργάνωση μιας αντι-Δίκης με ανεξάρτητη επιτροπή για την ανάδειξη της αθωότητάς του στα μάτια του κόσμου, ο Τρότσκι πέτυχε να επαναστατήσει για άλλη μια φορά απέναντι στο δεσποτισμό και την αυταρχία, και να πλήξει το σταλινισμό. Εν τέλει το ιδρυτικό συνέδριο της Δ' Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, μόλις δύο χρόνια πριν από το θάνατό του.
Τον Αύγουστο του 1940 δολοφονήθηκε από το τσεκούρι του Ραμόν Μερκάντερ.
αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι για ποιον λογο ορισμενοι συντηρουν την προβοκατορικη αποψη οτι ο τροτσκυ θα επρατε ακριβως τα ιδια με τον σταλιν. δεν μπορω να καταλαβω γιατι τα εκληματα του σταλινισμου εξομοιωνονται απο καποιους με την επαναστατικη δραση του τροτσκυ. υπαρχει φυσικα εξηγηση, την πρωτη ηδη την ανεφερα.οι προβοκατορες του σταλινισμου και της σοσιαλδημοκρατιας στην ευρωπη ετρεμαν και τρεμουν απο τον φοβο τους με την θεωρια της διαρκους επαναστασης. τρεμουν απο το φοβο τους με την ιδεα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ δημοκρατιας και τον πραγματικο ελεγχο της κοινωνιας και της οικονομιας απο εργατικες επιτροπες. Τρελενονται στην ιδεα των ενωμενων σοσιαλιστικων χωρων της ευρωπης κ σε μια παγκοσμια επαναστατικη δραση, που θα ενταφιασει τον καπιταλισμο. Για αυτον τον λογο ειδαμε στο παρελθον σταλινικα κρατη να αποδεχονται την κοινωνια ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ και τους καπιταλιστικους οικονομικους οργανισμους.Αυτο που τους ενοιαζε (και τους νοιαζει) ειναι να ελεγχουν τους προλεταριους για να διασφαλιζουν ως γραφειοκρατες τα προνομια τους...
ο δευτερος λογος ειναι γιατι δεν γνωριζουν η δεν εχουν διαβασει τις διακυρηξεις της 4ης διεθνους και του τεραστιου συγγραφικου εργου του τροτσκυ. για να κρινεις την αριστερη αντιπολιτευση και την 4η διεθνη(τον τροτσκυ δλδ) πρεπει να λειτουργησεις επαναστατικα και δημοκρατικα αφομοιωνοντας τον επιστημονικο σοσιαλισμο και τον μαρξισμο.σοσιαλιστης δεν μπορει να ειναι κανεις απο εμας οταν στηριζει και ακολουθει το γραφειοκρατικο καθεστως της πρωην Σ.Ε.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
αλλωστε οταν θα καταρευσει το αλλοθι της ανακαμψης και συνειδητοποιησει το προλεταριατο την βαρβαροτητα του συστηματος , αυτοματα και θα μπει σε μια προεπαναστατικη ευρωπαικη περιοδο.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ (ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ) ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.
ο καπιταλισμος σβηνει μεσα απο την αναρχια που προκαλει σαν συστημα στην παραγωγη και στην οικονομια... ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΡΟΤΣΚΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ.ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ!
"Το πρωτοέκαναν οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες το 1919 που έβαλαν την "σοσιαλιστική" αστυνομία του Καιζερ, να σκοτώσει την Λόυξεμπουργκ και τον Λήμπκνεχτ."
Στους οποιους σοσιαλδημοκρατες περιεργως ολοι θελουν να μοιασουν πλεον στις μερες μας....Εδω η "καλη" σοσιαλδημοκρατια απο δω που δεν θα σας προδωσει απο εδω...εκει η "πολυ ριζοσπαστικη" σοσιαλδημοκρατια που ειναι πιο αγρια απο την "καλη" σοσιαλδημοκρατια..ας τα να πανε μαστορα...:)
Μπα LEUTERIS, ούτε αυτό είναι καινούργιο. Το πρωτοέκαναν οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες το 1919 που έβαλαν την "σοσιαλιστική" αστυνομία του Καιζερ, να σκοτώσει την Λόυξεμπουργκ και τον Λήμπκνεχτ.
@xgiorgos Καθόλου δεν χάλασε τους αμερικάνους και τους λοιπούς δημοκράτες της Δύσης η εξορία και η δολοφονία του Τρότσκι. Οι αστικές δημοκρατίες της Δύσης, όπως η Αγγλία και οιΗΠΑ του αρνήθηκαν άδεια εισόδου, ενώ οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις Γαλλίας και Νορβηγίας, τον απέλασαν. Όλοι αυτοί ήταν σύμμαχοι του Στάλιν εκείνη την εποχή. Αν δεις μάλιστα και τις θέσεις του ΚΚΕ στο τελευταίο συνέδριο του επικαλείται τον διθύραμβο του αμερικάνου πρέσβη στην Μόσχα που χειροκροτεί τις δίκες της Μόσχας. Κατά τα άλλα, περιμένω, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μια τεκμηριωμένη απάντηση, στην ερώτηση, πως γνωρίζεται ότι ο Τρότσκι είχε την ίδια πολιτική με τον Στάλιν. Κατανοείς την διαφορά ανάμεσα: 1. στην παγκόσμια επανάσταση από την μια, και τον "σοσιαλισμό σε μια μόνο χώρα" από την άλλη? 2. στην δημοκρατία των σοβιέτ από την μια, και στην κατάργηση της μυστικής ψηφοφορίας και των άλλων πολιτικών κομμάτων που τα υπερασπίζονται από την άλλη? 3. το κλείσιμο της ψαλίδας πόλης-χωριού από την μια και την βίαιη κολλεχτιβοποίηση από την άλλη? 4. την ανάπτυξη της Κομμουνιστικής Διεθνούς από την μια και την διάλυση της Κομιντέρν από την άλλη? 5. την διαφορά ανάμεσα στην προσπάθεια να ανοιχτεί ο Μαρξισμός στην σύγχρονη τέχνη και στην ψυχανάλυση από την μια μεριά και την δογματική κωδικοποίηση που επέβαλε ο Ζντάνωφ από την άλλη?
Έτσι για να αναφέρω ενδεικτικά μερικά. Σου φαίνονται ξεπερασμένα? Και τι είναι σύγχρονο τότε?
@no _longer _safe Εξίσου άσχημο με τον σταλινισμό (που όντως είναι αντιδημοκρατικός αντεπαναστατικός οικονομιστικος κτλ) είναι και ο Τροτσκισμός αν αντί για το Στάλιν ήταν ο Τρότσκι στην εξουσία τα ίδια θα έκανε . επίσης με την κριτική του πρόσφερε άριστες υπηρεσίες στους αμερικανούς ενώ η όλη αντιπαράθεση κατά την γνώμη μου είναι νηπιακού επιπέδου διότι σήμερα η αριστερά πρέπει και μπορεί να ξεφύγει και από την αποθέωση και από τον αφορισμό προσωπικοτήτων όπως οι πρωτεργάτες της οκτωβριανής επανάστασης βλέποντας την πρόσφορα τους αλλά και τα λάθη τους κριτικά .
Δεν είναι ακριβές αυτό που λές. Δηλαδή δεν αντιλέγω ότι διίστανται, αλλά με ποιά έννοια? Με την ίδια έννοια που διίστανται οι απόψεις ότι το ΚΚ άφησε ξεκρέμαστο το Βελουχιώτη ας πουμε? (θέλω να πω ότι κάτι τέτοιο φανερώνει μια σκοπιμότητα απ'αυτούς που δημιουργούν τη "διάσταση" απόψεων) Το ίδιο το γεγονός της εκτέλεσης του Τρότσκυ με εντολή του Στάλιν είναι η συνέχεια μιας ολόκληρης στάσης της γραφειοκρατικής κάστας απέναντι όχι μόνο στον Τρότσκυ αλλά και σε κάθε μορφής "εσωτερικό εχθρό" που ονομαζόταν αυτόματα "τροτσκιστής". Θέλω να πω ότι δεν έχει κανείς ανάγκη να κατασκευάσει έναν μυθο σχετικά με το πως πεθανε ο Τροτσκυ για να δείξει το μέγεθος των εκκαθαρίσεων. Όμως η εκτέλεσή του απλά συμπληρώνει την εικόνα (ίσως λειτουργεί και συμβολικά με κάποιο τρόπο). Για τις αποδείξεις που λες, από επίσημα κρατικά στοιχεία υπάρχουν από τη μια μεριά αυτά που βγήκαν στην Ιζβέστιγια λίγο πριν διαλυθεί η ΕΣΣΔ αλλά και τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των αμερικάνων (τα τελευταία είναι διαθέσιμα online στο site της NSA (nsa.gov) όπου μπορείς να τα βρείς κάνοντας search για trotsky)
Μια συμπλήρωση στην τελευταία πρόταση. Ο Ραμόν Μερκαντέρ ήταν αποδεδειγμένα πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της σταλινικής δικτατορίας του κόμματος-κράτους και (επίσης αποδεδειγμένα) εκτέλεσε τον Τροτσκυ σε διατεταγμένη υπηρεσία, αποδεικνύοντας έτσι ότι και η γραφειοκρατεία μπορεί ως εξουσία να είναι το ίδιο ανελέητη απέναντι στην κριτική και την εξέγερση όπως και η αστική τάξη.
Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους.Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης.Ας τρέμουν την επανάσταση οι άρχουσες τάξεις.Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.Έχουν, όμως, να κερδίσουν έναν ολόκληρο κόσμο...........Φρ. Ενγκελς
Δημοσίευση: 26-10-2009 17:27 από dimpireas
αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι για ποιον λογο ορισμενοι συντηρουν την προβοκατορικη αποψη οτι ο τροτσκυ θα επρατε ακριβως τα ιδια με τον σταλιν.
δεν μπορω να καταλαβω γιατι τα εκληματα του σταλινισμου εξομοιωνονται απο καποιους με την επαναστατικη δραση του τροτσκυ.
υπαρχει φυσικα εξηγηση, την πρωτη ηδη την ανεφερα.οι προβοκατορες του σταλινισμου και της σοσιαλδημοκρατιας στην ευρωπη ετρεμαν και τρεμουν απο τον φοβο τους με την θεωρια της διαρκους επαναστασης. τρεμουν απο το φοβο τους με την ιδεα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ δημοκρατιας και τον πραγματικο ελεγχο της κοινωνιας και της οικονομιας απο εργατικες επιτροπες. Τρελενονται στην ιδεα των ενωμενων σοσιαλιστικων χωρων της ευρωπης κ σε μια παγκοσμια επαναστατικη δραση, που θα ενταφιασει τον καπιταλισμο. Για αυτον τον λογο ειδαμε στο παρελθον σταλινικα κρατη να αποδεχονται την κοινωνια ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ και τους καπιταλιστικους οικονομικους οργανισμους.Αυτο που τους ενοιαζε (και τους νοιαζει) ειναι να ελεγχουν τους προλεταριους για να διασφαλιζουν ως γραφειοκρατες τα προνομια τους...
ο δευτερος λογος ειναι γιατι δεν γνωριζουν η δεν εχουν διαβασει τις διακυρηξεις της 4ης διεθνους και του τεραστιου συγγραφικου εργου του τροτσκυ.
για να κρινεις την αριστερη αντιπολιτευση και την 4η διεθνη(τον τροτσκυ δλδ) πρεπει να λειτουργησεις επαναστατικα και δημοκρατικα αφομοιωνοντας τον επιστημονικο σοσιαλισμο και τον μαρξισμο.σοσιαλιστης δεν μπορει να ειναι κανεις απο εμας οταν στηριζει και ακολουθει το γραφειοκρατικο καθεστως της πρωην Σ.Ε.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
αλλωστε οταν θα καταρευσει το αλλοθι της ανακαμψης και συνειδητοποιησει το προλεταριατο την βαρβαροτητα του συστηματος , αυτοματα και θα μπει σε μια προεπαναστατικη ευρωπαικη περιοδο.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ (ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ) ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.
ο καπιταλισμος σβηνει μεσα απο την αναρχια που προκαλει σαν συστημα στην παραγωγη και στην οικονομια...
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΡΟΤΣΚΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ.ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ!