Μετά από έξι μήνες στις φυλακές του Γκουαντάναμο, όπου εργαζόταν ως φύλακας, ο Terry Holdbrooks αποφάσισε να ασπαστεί το Ισλάμ. «Αμφισβήτησα τα πράγματα στο Γκουαντάναμο από την πρώτη ημέρα», τονίζει ο ίδιος.
Κατέφτασε στο Γουαντάναμο το καλοκαίρι του 2003, δηλώνοντας άθεος και με πάθος για το αλκοόλ, την hard rock μουσική και τα τατουάζ. Ένα χρόνο αργότερα, όταν και εγκατέλειψε την Κούβα, είχε αποξενωθεί από τους συναδέλφους του και είχε κερδίσει το σεβασμό των κρατουμένων. Είχε αποφασίσει επίσης να ασπαστεί το Ισλάμ με μια μεταμεσονύκτια τελετή, παρουσία ενός εκ των κρατουμένων, ο οποίος έγινε μέντοράς του.
Ο 26χρονος σήμερα Terry, άλλαξε το όνομά του σε Mustafa Abdullah,
φοράει μαύρα φαρδιά ρούχα και έχει αφήσει γενειάδα.
Μεγάλωσε στην Αριζόνα των ΗΠΑ, μοναχογιός ενός εξαρτημένου ζευγαριού που πήρε διαζύγιο όταν ήταν 7 χρονών. Αποφασισμένος να μην ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του και να ξεφύγει από τη φτώχεια, κατατάχθηκε στο στρατό.
Στάλθηκε στο Γκουαντάναμο, όπου τις 2 πρώτες εβδομάδες οι φύλακες προπονούνταν για τη νέα τους δουλειά. «Δεν διδαχτήκαμε τίποτα για το Ισλάμ», δηλώνει στην εφημερίδα Guardian. «Μας έδειχναν βίντεο από την 11η Σεπτεμβρίου και μας έλεγαν συνέχεια ότι οι κρατούμενοι είναι οι χειρότεροι των χειρότερων – ήταν οι οδηγοί, οι μάγειρες του Μπιν Λάντεν και οι άνθρωποι αυτοί θα σε σκοτώσουν με την πρώτη ευκαιρία», προσθέτει.
«Άρχισα να αμφισβητώ τα πράγματα από την πρώτη ημέρα. Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ένα παιδί 16 ετών, που δεν είχε δει ποτέ τον ωκεανό και δεν ήξερε για τον κόσμο γύρω μας. Καθόμουν και σκεφτόμουν, τι θα μπορούσε αυτό το παιδί να γνωρίζει για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας;», τονίζει ο Holdbrooks.
Οι αρμοδιότητές του στο Γουαντάναμο περιλάμβαναν καθάρισμα, συλλογή των σκουπιδιών, περιπολίες στους διαδρόμους για να βεβαιώσει ότι οι κρατούμενοι δεν περνούσαν αντικείμενα ανάμεσα στα κελιά και μεταφορά των τελευταίων από τα κελιά τους στην αίθουσα ανακρίσεων και πίσω. Οι ευκαιρίες για επικοινωνία με τους κρατούμενους ήταν αρκετές. Η φιλικότητα του Holdbrooks προς τους κρατούμενους προκάλεσε ως αντίδραση την εχθρική συμπεριφορά των συναδέλφων του. Για τους κρατούμενους, όμως, ήταν «ο καλός φύλακας».
«Δεν είχα ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους συναδέλφους μου», επισημαίνει. «Οι περισσότεροι ήταν γελοίοι αλκοολικοί, ρατσιστές και ηλίθιοι που ακολουθούσαν τυφλά διαταγές». Εντός λίγων μηνών σταμάτησε να τους μιλάει και επικεντρώθηκε στην ανάγκη του να μάθει «πως οι κρατούμενοι μπορούσαν να αντέχουν την κακομεταχείριση και να συνεχίζουν να χαμογελούν, ενώ εκείνος ήταν καθόλα δυστυχισμένος».
«Δεν γνώριζα τίποτα για το Ισλάμ πριν το Γκουαντάναμο, οπότε επρόκειτο για ένα πολιτιστικό σοκ για μένα. Ήθελα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα. Άρχισα να μιλάω με τους κρατούμενους για την πολιτική, τα ήθη και τα έθιμα και για τις ζωές τους και τις πολιτιστικές τους διαφορές».
Έξι μήνες μετά την παραμονή του στο κέντρο κράτησης, στις 23 Δεκεμβρίου 2003, ο φύλακας του Γκουαντάναμο ασπάστηκε το Ισλάμ. Το καλοκαίρι του 2004, έφυγε από το Γκουαντάναμο και απαλλάχτηκε από το στρατό με την αιτιολογία ότι διέθετε «γενική διαταραχή προσωπικότητας».
Τα προβλήματα αλκοολισμού επέστρεψαν, χώρισε με τη σύζυγό του... και επανήλθε στις προηγούμενές του συνήθειες. «Είχα εφιάλτες για το Γκουαντάναμο και περνούσα τον περισσότερο καιρό πίνοντας για να το βγάλω από το μυαλό μου».
Σήμερα, έχει επιστρέψει στις αρχές του Ισλάμ, δεν έχει βρει, όμως, ακόμα την ηρεμία.
Τα σημάδια του Γκουαντάναμο πάνω του δεν τον έχουν εγκαταλείψει...
YπερκινητικοςΔασκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου