του
Πολυτεχνείου
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία
Έξω η Τρόικα
και η κυβέρνηση της
Εργατική εξουσία
37 χρόνια μετά την εξέγερση που οδήγησε στην πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε στα συντρίμμια της πιο στυγνής μορφής του μετεμφυλιακού κράτους βρίσκεται στη χειρότερη κρίση της.
Αφού αναχαίτισε σημαντικά το λαϊκό ριζοσπαστισμό που εξερράγη στο Πολυτεχνείο του '73 και συνεχίστηκε μέχρι την άνοδο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, η επίφαση της “λαϊκής κυριαρχίας-εθνικής ανεξαρτησίας” έχει πλέον αντικατασταθεί από την κλονισμένη διακυβέρνηση μιας λαομίσητης μειοψηφίας του 15% και την ασφυκτική κηδεμονία του ΔΝΤ και της Ε.Ε.
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Τρόικα, παρά το “μαύρισμα” της στις κάλπες της 7ης Νοέμβρη, τη μαζική απονομιμοποίηση και κρίση της, ετοιμάζεται τώρα να περάσει στο δεύτερο γύρο αντι-λαϊκού πολέμου που θα είναι πολύ σκληρότερος από το προηγούμενο μετά την αποτυχία του αρχικού Μνημονίου να διασώσει τον ελληνικό καπιταλισμό από το επίσημο χρεοστάσιο.
Άλλη μια ανεπίσημη “στάση πληρωμών” του ελληνικού κράτους προς τους δανειστές του είναι προ των πυλών και θα οδηγήσει στην επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου προς την τρόικα, σε αναδιάρθρωση του χρέος και σ' ένα νέο, τρισχειρότερο Μνημόνιο ενάντια στους εργαζομένους.
Στην ίδια τροχιά κινούνται και μια σειρά χωρών της ευρω-ζώνης από την Ιρλανδία μέχρι την Πορτογαλία, την Ισπανία ακόμα και την Ιταλία, ενώ στον ίδιο το γαλλο-γερμανικό άξονα βρίσκεται η καρδιά της κρίσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση τσακίζεται όσο καμία άλλη μεγάλη οικονομική δύναμη από το νέο στάδιο στο οποίο έχει εισέλθει η παγκόσμια καπιταλιστική χρεοκοπία και είναι γι' αυτό το λόγο, που οι κυβερνήσεις της έχουν προχωρήσει σε αλλεπάλληλα πρωτοφανή πακέτα αντι-λαϊκών μέτρων. Ενάντια σ' αυτά τα αντιλαϊκά πακέτα, ένα κύμα μαχητικών εργατικών αγώνων και γενικών απεργιών έχει ξεσπάσει από άκρη σε άκρη την ευρωπαϊκή ήπειρο προκαλώντας πολιτικές κρίσεις σε όλες τις μητροπόλεις της από το Λονδίνο μέχρι τη Λισαβόνα, τη Μαδρίτη, το Παρίσι και το Βερολίνο.
Μόνο η ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση μπορεί να δώσει διέξοδο από τη βαρβαρότητα που σπρώχνουν τους λαούς της Ευρώπης οι πολιτικοί εκπρόσωποι του χρηματιστικού κεφαλαίου στις Βρυξέλλες. Τώρα όσο ποτέ είναι αναγκαίος ο αγωνιστικός και αντι-γραφειοκρατικός συντονισμός των Ευρωπαίων εργατών για να μην περάσει το κύμα των αντιλαϊκών μέτρων, να ανατραπούν όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις μαζί και η Ε.Ε. των ιμπεριαλιστικών, για τη σοσιαλιστική ενοποίηση της Ευρώπης των κυρίαρχων εργατικών συμβουλίων.
Αναπόσπαστο μέρος της διεθνούς και διεθνιστικής επαναστατικής πάλης είναι η πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου, του Μνημονίου και της κηδεμονίας της Τρόικας. Ούτε η σημερινή, ούτε καμία άλλη κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος και τα μέσα αυτού του Κράτους μπορεί να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική χρεοκοπία, χωρίς απερίγραπτες κοινωνικές καταστροφές διαρκείας. Aπολύσεις, καταστολή, διάλυση της δημόσιας παιδείας, υγείας και ασφάλισης και γενικότερα ο,τι απόμεινε από κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις είναι στην ατζέντα τους ενώ παράλληλα συνεχίζεται η αφαίμαξη της εργατικής τάξης αλλά και των μικροαστικών στρωμάτων, με την άγρια φορο-ληστεία και την ακρίβεια.
Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπορούν να αποφύγουν αυτές τις συνέπειες της χρεοκοπίας, παλεύοντας ενάντια στο ίδιο του σύστημα που τις γεννά – για την ανατροπή του. Η πάλη αυτή μπορεί να διεξαχθεί μόνο μέσα από ανεξάρτητα από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία όργανα, στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος διεκδικήσεων και άξονα την πάλη για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
Η κρίση πολιτικής εξουσίας που ξέσπασε ανοιχτά με την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, η αποτυχία της τότε κυβέρνησης να κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και η μετέπειτα πτώση της έχουν εισάγει τη χώρα σε μια επαναστατική πολιτική περίοδο. Αυτή η περίοδος όχι μόνο δεν έληξε με την έλευση στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη Παπανδρέου, αλλά συνεχίζεται πιο έντονη, ιδιαίτερα μετά τα δραματικά για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών.
Μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση και η εργατική εξουσία μπορεί να εφαρμόσει τα αναγκαία για τη λαϊκή σωτηρία μέτρα, την κατάργηση του εξωτερικού χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και εργατικό έλεγχο-διαχείριση και την έξοδο από την Ε.Ε.
Ένας ταξικός πόλος αυτοργανωμένης δράσης των εργαζομένων και ανέργων πρέπει να συγκροτηθεί, ανεξάρτητος από την αστική τάξη και την ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για την οργάνωση μιας γενικής απεργία διαρκείας που θα τσακίσει το καθεστώς των τοποτηρητών του χρηματιστικού κεφαλαίου, τα “μνημόνια” του και θα ανοίξει το δρόμο για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Πάνω από όλα χρειαζόμαστε ένα επαναστατικό Κόμμα της εργατικής τάξης και μια νέα εργατική επαναστατική Διεθνή – τη επανίδρυση της 4ης Διεθνούς.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΟΥ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 2 μμ,
ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
Για επικοινωνία: Καποδιστρίου 38 τκ 10431 Αθήνα, τηλ-φαξ: 2105241070,
eek@ath.forthnet.gr
www.eek.gr
Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων……ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ» Κ. ΜΑΡΞ-Φ.ΕΝΓΚΕΛΣ (Κομμουνιστικό Μανιφέστο, 1848).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φρ. Ενγκελς
Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους.Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης.Ας τρέμουν την επανάσταση οι άρχουσες τάξεις.Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.Έχουν, όμως, να κερδίσουν έναν ολόκληρο κόσμο...........Φρ. Ενγκελς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου