Οι κατηγορούµενοι – ένας είχε διατελέσει µάλιστα διοικητής σε αστυνοµικό τµήµα και άλλος ένας είχε περάσει από το πόστο του... υποδιοικητήσε Τµήµα Αλλοδαπών – φέρονται ότι, εκµεταλλευόµενοι την ιδιότητά τους, βίαζαν αλλοδαπές κοπέλες, χρησιµοποιώντας ακόµα και την απειλή του υπηρεσιακού τους όπλου!
«Το 1999 ο αστυνοµικός (σ.σ. από τους εν ενεργεία που κάθονται στο εδώλιο) µε άρπαξε απότα µαλλιά, µε έβαλε στο µπαρ και είχαµε ερωτική επαφή χωρίς τη συναίνεσή µου. Φοβήθηκα γιατί ήταν αστυνοµικός, οπλοφορούσε και εγώ δεν είχα τότε νόµιµα χαρτιά. Ο ιδιοκτήτης έλεγε ότι “πρέπει να πάτε µαζί τους γιατί είναι αστυνοµικοί, αλλιώς το µαγαζί θα κλείσει”», λέει µια από τις κοπέλες που εµφανίζονται ως θύµατα των κατηγορουµένων.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι άλλη από τις παθούσες είχε ζητήσει να παύσει η δίωξη εις βάροςτου αστυνοµικού που είχε αναγνωρίσει ως βιαστή της, υποστηρίζοντας ότι «η δηµοσιότητα από τη δίκηθα έχει ως συνέπεια τον σοβαρόψυχικό µου τραυµατισµό». Παρ’ όλα αυτά, οι δικαστές έκριναν ότι «λόγοι δηµοσίου συµφέροντος επιβάλλουν την παραποµπή του στο ακροατήριο», θεωρώντας ότι αυτό «υπερέχει σε ένταση και αξία του ατοµικού συµφέροντος της παθούσας».
Για τον αξιόποινο ρόλο των αστυνοµικών το διάστηµα από το 1997 ώς το 1999 µίλησαν και ιδιοκτήτες των µπαρ, οι οποίοι αρχικά είχαν εµπλακεί και οι ίδιοι, αλλά τελικά απηλλάγησαν µε βούλευµα. Εναςαπό αυτούς – γεγονός κάθε άλλο παρά συνηθισµένο – έχει δηλώσει και παράσταση πολιτικής αγωγής κατά αστυνοµικού στη δίκη που γίνεται τελικά ύστερα από έξι αναβολές.
Η «ταρίφα»– σύµφωναπάντα µε όσα περιγράφονται στιςσελίδες του αµετάκλητου παραπεµπτικού βουλεύµατος – κυµαινόταν από 500.000 ώς 1.000.000 δραχµέςτον µήνα. Ενας από τους κατηγορουµένους επικαλείτο πως είχε και σύζυγο εφέτη, προφασιζόµενος ότι είχε και προσβάσεις στη ∆ικαιοσύνη και πως αν οι υπεύθυνοι του καταστήµατος δεν ήταν συνεπείς, θα σταµατούσε να κάνει τα… στραβάµάτια και να συγκαλύπτει τις παρανοµίες της επιχείρησης.
Οι δικαστές που τους παρέπεµψαν δέχονται ότι ενήργησαν µε µεθοδικότητα, οργάνωση και αποφασιστικότητα, χρησιµοποιώντας σταθερά και κατ’ επανάληψη την ιδιότητά τους προκειµένου να αποκοµίσουν παράνοµο περιουσιακό όφελος. Οι κατηγορούµενοι όµως, εν αναµονή και της ετυµηγορίας των δικαστών που θα τους κρίνουν, αρνούνται το «ποινικό φορτίο» που τους αποδίδεται, αντιτείνοντας ότι δεν έχουν διαπράξει καµιά από τις κακουργηµατικές πράξεις που τους έφεραν αντιµέτωπους µε τη ∆ικαιοσύνη.
Πηγή:Crimesonair
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου