Οι επιτηρητές της τρόικας και ιδιαίτερα τα στελέχη του ΔΝΤ, που έχουν μεγάλη εμπειρία από διεφθαρμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου, αντιλαμβάνονται πολύ καλά, ότι το αυστηρότερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει εφαρμοσθεί ποτέ (δηλαδή το τριετές πρόγραμμα του ελληνικού μνημονίου) θα καταλήξει σε ακραίες κοινωνικές αντιδράσεις, αν δεν πεισθεί η κοινωνία που σηκώνει δυσβάστακτα οικονομικά βάρη, ότι οι «άρπαγες» τιμωρούνται και οι διεφθαρμένοι φυλακίζονται.
Πόσο σοβαρό πραγματικά ήταν τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της διαφθοράς και διασπάθισης πλούτου στη χώρα μας; Πώς συνδέεται με την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, ισορροπώντας στα όρια της χρεοκοπίας; Από τον περασμένο Μάιο, ο επικεφαλής οικονομολόγος της διεθνούς οργάνωσης Global Financial Integrity, η οποία ασχολείται με διεθνή οικονομικά φαινόμενα διαφθοράς, είχε επιχειρήσει να υπολογίσει με διεθνώς δόκιμες μεθόδους τις αθέμιτες εκροές (illicit outflows) κεφαλαίων από την Ελλάδα από την αρχή ως το τέλος της δεκαετίας του 2000.
Ο Ντεβ Καρ, που έχει διατελέσει κορυφαίο στέλεχος του ΔΝΤ, υπολόγισε ότι στη δεκαετία που προηγήθηκε της κατάρρευσης αυτές οι «σκοτεινές» εκροές ήταν της τάξεως των 160 δις. δολ. Αυτό το ποσό δεν αφορά βέβαια στενά το πολιτικό σύστημα, αλλά το σύνολο του πλούτου της χώρας που διασπαθίστηκε με κάθε είδους οικονομικά εγκλήματα (από φοροδιαφυγή και μίζες, μέχρι υπερτιμολογήσεις αγαθών και υπηρεσιών). Χονδρικά, δηλαδή, αυτή η λεηλασία αντιστοιχεί περίπου στο ένα τρίτο του δημοσίου χρέους της χώρας. Για να διαμορφώσουμε μια αίσθηση αναλογιών, στην Τυνησία, μια τριτοκοσμική χώρα με περίπου ίσο πληθυσμό με την Ελλάδα, όπου ύστερα από εξέγερση κατέρρευσε το διεφθαρμένο καθεστώς του Μπεν Αλί, υπολογίζονται με τον ίδιο τρόπο τα «κλοπιμαία» σε 1,16 δις. δολ. το χρόνο (η Ελλάδα «πέτυχε» 14 φορές υψηλότερη διασπάθιση σε ετήσια βάση από το 2000 και μετά!).
Ακούμε και διαβάζουμε, ότι ο Πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί το πρόβλημα στην πολιτική του διάσταση, αντιλήφθηκε δηλαδή ότι η ανοχή του πολίτη στη δράση της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Αρπαχτής ταχέως εξαντλείται. Από τα τέλη του προηγούμενου χρόνου λέγεται ότι έδωσε εντολές να σφίξει ο κλοιός των ερευνών από κοινοβουλευτικές εξεταστικές επιτροπές, από φορολογικές και άλλες ελεγκτικές αρχές στα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς, ή έχουν αποκτήσει τεράστια περιουσιακά στοιχεία, που δεν δικαιολογούνται από τα «εμφανή» εισοδήματά τους.
Έτσι, πληροφορούμαστε καθημερινά για επικείμενα «χτυπήματα» της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο Siemens, ή για διεξοδικούς ελέγχους από το ΣΔΟΕ στα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματα πολιτικών προσώπων. Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις πληροφορίες, «παρεισφρύουν» και ορισμένες που κινούνται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση της ατιμωρησίας, όπως οι πληροφορίες για την επικείμενη επισημοποίηση της παραγραφής αδικημάτων που φέρονται να έχουν τελεστεί από πολιτικά πρόσωπα στην υπόθεση Βατοπεδίου.
Ίσως το προσεχές διάστημα οι τηλεθεατές να δουν στις οθόνες τους κάποιους πολιτικούς που δοξάσθηκαν στο παρελθόν να φορούν μεταλλικά βραχιόλια. Ίσως να δουν πάλι δικαστές με γουνάκια να ασχολούνται με «βαριά» πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα. Ίσως κάποιες περιουσίες να κατασχεθούν, επειδή κάποιοι πολιτικοί δεν κατάφεραν να πείσουν το ΣΔΟΕ για τη νομιμότητα των εισοδημάτων με τα οποία δημιουργήθηκαν.
Ας μην έχουμε, όμως, αυταπάτες και υπερβολικές προσδοκίες: η ιδιότυπη «ομερτά» στο ελληνικό πολιτικό και επιχειρηματικό σύστημα, που έχει και σημαντικές διεθνείς διαστάσεις, όπως είδαμε στην περίπτωση της Siemens ή των εξοπλιστικών προγραμμάτων, πολύ δύσκολα θα σπάσει. Στη Συνωμοσία των Πυρήνων της Αρπαχτής έχουν μετάσχει και έχουν επωφεληθεί στρατιές πολιτικών, επιχειρηματιών, αφεντικών διεθνών ομίλων, υψηλόβαθμοι δημόσιοι λειτουργοί, εκδότες και δημοσιογράφοι, ενώ ουδείς είναι βέβαιος ότι δεν έχουν εμπλακεί ακόμη και επίορκοι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί.
Η «πίτα» της διαφθοράς στην Ελλάδα, αυτά τα 160 δις. δολ. που «πέταξαν» από τη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, είναι δυστυχώς ασύλληπτα μεγάλη, για να μιλήσει κανείς σοβαρά για «κάθαρση», επειδή θα «περάσουν βραχιόλια» σε ορισμένους πολιτικούς. Οι σχέσεις συναυτουργίας, συνενοχής και αλληλοκάλυψης που έχουν δημιουργηθεί στην πολιτική, κρατική και επιχειρηματική ελίτ είναι τόσο ισχυρές, που δυστυχώς εγγυώνται, ότι το πολιτικό θέαμα που ίσως παρακολουθήσουμε στις τηλεοπτικές οθόνες, με το γενικό τίτλο «Επιχείρηση Καθαρά Χέρια στην Ελλάδα» πολύ γρήγορα θα εκφυλισθεί σε μια κακόγουστη φάρσα. Δυστυχώς, η οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Αρπαχτής ούτε αυτή την φορά πρόκειται να εξαρθρωθεί…
Πηγή:Steveniko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου