Η ΕΛ.ΑΣ σε νέα "κατορθώματα"

9/8/2009

Η ΕΛ.ΑΣ σε νέα "κατορθώματα"

Συντάκτης: Μαρία Λούκα

Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από το Δεκέμβριο του 2008, όταν ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από τα πυρά του ειδικού φρουρού Κορκονέα, ενώ παραμένουν νωπές οι μνήμες από την περίφημη υπόθεση της «ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη, που σόκαρε όχι μόνο για το μέγεθος της αστυνομικής βίας εις βάρος ενός ανυποψίαστου νεαρού αλλά και την προσπάθεια συγκάλυψης που ακολούθησε. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται πάλι να προσθέσει μια ακόμα τραγική ιστορία και ένα ακόμα κρούσμα στο μακρύ κατάλογο της αστυνομικής αυθαιρεσίας και αδικαιολόγητης βίας.

Την περασμένη Πέμπτη, άνδρες της ΟΠΚΕ συλλαμβάνουν στα Εξάρχεια νεαρά άτομα που κάνουν γκράφιτι – πράξη αρκούντως επικίνδυνη για την Πολιτεία και την κοινωνία – και 2 τζιπ της ΕΛ. ΑΣ. εισέρχονται ανάποδα στην οδό Ναυαρίνου με κατεύθυνση το σημείο των συλλήψεων. Το γεγονός αυτό πυροδότησε τις αντιδράσεις των περίοικων και ακολούθησαν μικροσυμπλοκές με ορισμένους εξ αυτών. Μέσα σε λίγα λεπτά οι αστυνομικές δυνάμεις «κατέλαβαν» την περιοχή, προχωρώντας σε ευρεία ρίψη χημικών και σε 5 συλλήψεις.

Στα αποτελέσματα της συγκεκριμένης αστυνομικής επιχείρησης συγκαταλέγεται η νοσηλεία του 27χρονου Νίκου Κατσαρού επί 5 ημέρες στον Ευαγγελισμό με ένα σπασμένο πλευρό και μια τρύπα στον πνεύμονα. Ο ίδιος καταγγέλλει ότι μη έχοντας καμία συμμετοχή στα επεισόδια που προηγήθηκα, διώχθηκε από τους αστυνομικούς και αφού ξυλοκοπήθηκε βάναυσα, συνελήφθη. Όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες τόσο του ίδιου όσο και αυτόπτων μαρτύρων, αστυνομικοί της ομάδας Δ αφού τον έπιασαν, τον χτύπησαν άγρια. Κάποιος απ’ αυτούς τον σήκωσε στον αέρα και τον πέταξε δυνατά στο έδαφος, όπου συνέχισε να δέχεται τα χτυπήματα των υπολοίπων. Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία «εκτόνωσης» τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ, όπου διαπιστώθηκε ο βαρύς τραυματισμός του και μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό.

Τον άγριο ξυλοδαρμό ήρθαν να συμπληρώσουν οι σοβαρές κακουργηματικές διώξεις μεταξύ των οποίων κατοχή και χρήση εκρηκτικών, πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών, αντίσταση κατά της αρχής κλπ. Όπως αναφέρει ο δικηγόρος του Κώστας Παπαδάκης πρόκειται για μια αυθαίρετη σύλληψη με προφανείς αντιφάσεις των αστυνομικών αρχών. Για παράδειγμα οι αστυνομικοί κατέθεσαν ότι η ομάδα που τους επιτέθηκε φορούσε κράνη και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να δουν να πρόσωπα τους. Από την άλλη ο νεαρός, ο οποίος συνελήφθη με ακάλυπτο το πρόσωπο του, κατηγορείται για κατοχή και χρήση εκρηκτικών , ενώ όλες οι καταθέσεις συντείνουν στο ότι στα συγκεκριμένα επεισόδια δε χρησιμοποιήθηκαν βόμβες μολότοφ.

Βέβαια, όπως διατείνονται νομικοί κύκλοι, η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι αποτελεί πάγια τακτική της Αστυνομίας η απόδοση κατηγοριών όταν βρίσκεται έκθετη για βίαιη συμπεριφορά, ώστε να διαστρεβλωθούν τα πραγματικά περιστατικά και να αποφευχθούν οι έλεγχοι. Τα αντίστοιχα έπραξε και στην υπόθεση της «ζαρντινιέρας», αλλά η ύπαρξη του τηλεοπτικού φακού αποδόμησε τους ισχυρισμούς της.

Επιπλέον, ως είθισται, δεν κινήθηκαν οι προβλεπόμενες νομικές διαδικασίες για την εξιχνίαση της υπόθεσης, αλλά αντίθετα επιχειρήθηκε από τη διοίκηση της ΕΛ.ΑΣ. η συσκότιση των γεγονότων. Η Αστυνομία υποχρεούται να δίνει εξηγήσεις για κάθε περιστατικό κρατούμενου που φεύγει τραυματισμένος από τα χέρια της. Η νομοθεσία ορίζει ότι πρέπει να διενεργηθεί ιατροδικαστική εξέταση για να διαλευκανθούν τα αίτια του τραυματισμού. Οι μηχανισμοί αυτοί όμως δεν ενεργοποιήθηκαν και αναγκάστηκε ο δικηγόρος του να υποβάλλει ο ίδιος μήνυση και να θέσει αίτημα ιατροδικαστικής εξέτασης για να προχωρήσει η διαδικασία, η οποία 5 μέρες μετά δεν έχει ακόμα ξεκινήσει.

Αποδεικνύεται μάλλον, ότι η Αστυνομία ορισμένες φορές δεν εκπληρώνει το χρέος της που είναι να στέκεται στο πλευρό του πολίτη και όχι να στρέφεται εναντίον του. Αντί να κάνει χρήση της εξουσίας της για τη διασφάλιση της εύρυθμης κοινωνικής λειτουργίας, κάνει κατάχρηση αυτής, αποτυπωμένη στα σώματα αδύναμων και αθώων πολιτών. Το να σπάσει το απόστημα της ατιμωρησίας των κρατικών λειτουργών αυτή τη φορά είναι ένα στοίχημα. Το να μην επαναληφθούν περιστατικά αυθαιρεσίας και βίας, ένα άλλο, που για να κερδηθεί απαιτούνται κοινωνική επαγρύπνηση αλλά και πολιτικές πρωτοβουλίες.