"Δούλευα σε γνωστή Α.Ε. από το 2004, με διαδοχικές συμβάσεις χρόνου. Από τότε με δάνειζε στον Δήμο Αθηναίων, εμένα και εκατοντάδες άλλους κακοπληρωμένους υπαλλήλους, όπου τελούσαμε έργο για να βοηθούμε τον Δήμο.
Χάρη στον Γιωργάρα εν μέρει που υποσχέθηκε...
ότι θα βγάλει από το αδιέξοδο τους συμβασιούχους, και που δεν εξήγησε ότι θα τους βγάλει τερματίζοντας τις συμβάσεις τους και πετώντας τους στο δρόμο, η τελευταία σύμβαση μου με την Α.Ε. έληξε στο τέλος αυτού του Μάη. Πολλοί συμβασιούχοι αποφασίσαμε να πληρώσουμε δικηγόρο από τη τσέπη μας για να διεκδικήσουμε κάτι αυτονόητο κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ότι μετά από τόσα συνεχόμενα χρόνια στο ίδιο πόστο τελούσαμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δικαιούμασταν σύμβαση αορίστου έργου με τον Δήμο πια.
Καταφύγαμε στα δικαστήρια, και κερδίσαμε πρώτα τα σύντομα και τα επόμενα ασφαιστικά μέτρα, και συνεχίσαμε μετά από απόφαση του Ελληνικού δικαστηρίου να δουλεύουμε στα ίδια πόστα. Το δικαστήριο αποφάσισε επίσημα ότι θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε εως ότου να γίνει η κανονική δίκη τον Οκτώβριο (τι τυχαίο, στις εκλογές πάνω). Όταν ρωτήσαμε πως θα πληρωνόμαστε, μας απάντησαν όπως πριν.
Έχω να πληρωθώ από το τέλος Μαϊου. Μένω αρκετά μακρυά από τη δουλειά μου, και η βενζίνη φεύγει σαν αέρας. Η Α.Ε. που έχει υποχρεωθεί από Ελληνικό Δικαστήριο να με πληρώνει αφού συνεχίζω και δουλεύω για λογαριασμό της, αρνείται να μας πληρώσει. Πριν μία εβδομάδα μας κάλεσαν να κόψουμε εικονικό πληρωτέο ποσο, χωρίς να δούμε δεκάρα. Εγώ συνεχίζω και πληρώνω τους προσωπικούς μου λογαριασμούς, φως νερό τηλέφωνο πετρέλαιο έξοδα μετακίνησης, καθώς και τα ασφάλιστρα μου ως ελεύθερος επαγγελματίας.
Με τα ψίχουλα που πληρωνόμουν τόσα χρόνια (ποια γενιά των 600; 560 και άμα μου άρεσε από το 2004, και με 12 μισθούς και χωρίς να φανταστούμε καν δώρα) δε μπόρεσα να μαζέψω αρκετά χρήματα.
Σήμερα μου έμειναν στη τσέπη 81 λεπτά, ενώ στο λογαριασμό της τραπέζης μου 9 ευρώ.
Το ντεπόζιτο στο αμάξι μου είναι στο 1/4.
Πριν λίγες μέρες κατέβηκα στον κάτω όροφο που στεγάζεται η Α.Ε. (που έχει το θράσος να είναι στο ίδιο κτίριο με τον Δήμο κιόλας), ρώτησα τον λογιστή πότε θα μας πληρώσουν επιτέλους, και γέλασε στα μούτρα μου. Όχι μεταφορικά, κυριολεκτικά. «Τι τα θες τα λεφτά εσύ;» μου είπε μπροστά σε άλλα 5 άτομα. «Θα σου πούμε πότε θα στα δώσουμε».
Σήμερα ξαναρώτησα και μας είπαν να πάρουμε βεβαίωση προϊσταμένου του τμήματος μας ότι συνεχίζουμε να δουλεύουμε, και θα δουν πότε θα μας πληρώσουν.
Εκεί φτάσαμε. Να αποφασίζει Ανώνυμος Εταιρία αν απόφαση Δικαστηρίου του Ελληνικού κράτους είναι υποχρεωτική ή προεραιτική.
Σχόλασα στις 14:30. Η τράπεζα είναι κλειστή και δε μπόρεσα να τραβήξω τα 9 ευρώ μου. Το ντεπόζιτο θα αντέξει/δε θα αντέξει για άλλη μία μέρα. Πρέπει να παρουσιάζομει στη δουλειά πριν ανοίξει η τράπεζα, που παραείναι μακρυά έτσι κι αλλιώς για να κάνω διάλλειμα να πάω μέσα στην ημέρα. Έχω στη τσέπη 81 λεπτά.
Δεν ξέρω πόσο άλλο θα αντέξω."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου